در سایت مختار نامه آمده است:
کیان نام واقعی او در تاریخ «کیسان ابوعمره» است اما این شخصیت ملقب به «کیان» بوده است. چنین شخصیتی با تمام ویژگی های موجود در سریال همواره در کنار مختار حضور داشته و به هیچ وجه تخیلی نیست.(1)
اما منبعي را ارائه نكرده است.
در اين بين به منابع رجالي و تاريخي كه مراجعه نموديم، به نام كيان، شخصيتي كه جزو همراهان و سربازان مختار باشد برخورد نكرديم.
نيز در باره شخصی به نام کیسان كه آيا ابوعمره همان همراه و سرباز دلاور مختار است يا خود مختار، به اختلافاتي در اين باره برخورديم.
اما در كتب تاريخي بسياري نيز از وجود شخصيتي به نام كيسان (ابو عمره)در كنار مختار سخن به ميان آورده است.
مختار مسئوليت نيروي نظامي خويش را به كيسان ابو عمره داد تا با ساماندهي آنان به جنگ با قاتلان حسين(ع) برخيزند.(2)
مرحوم كشي نيز بيان مي كند: كيسان از جمله كساني بود كه كه همراه با مختار به جنگ با قاتلان حسين پرداخت. وي صاحب سرّ مختار بود و با قاتلان حسين شدت عمل خاصي داشت كه براي كوفيان مثل شده بود.(3)
دينوري مي گويد: عمر بن سعد با جمعي از همراهان مسير بصره را در پيش گرفتند. مختار جمعيتي را در پي آن ها به سوي بصره گسيل داشت. (4) جماعت همراه عمر سعد گريخته اما عمر سعد را دستگير كردند و نزد مختار آوردند. مختار پس از شكر و سپاس الهي رو به كيسان( ابو عمره) نمود و به او دستور قتل عمر بن سعد را داد(5)و كيسان از او گردن زد.(6)
ميرزا أبو الفضل تهراني نيز در باره به درك رسيدن شمر مي نويسد:
از ابن الشيخ رضى الله عنهما نيز موجود است كه شمر بن ذى الجوشن را كيسان ابوعمره در باديه اسير كرده و به خدمت مختار گسيل داشت، به وى فرمود تا گردنش را بزدند، و ديگى مملو از روغن به غليان آوردند و وى را در او بيفكند و يكى از موالى آل حارثة بن مضروب سر و روى او را لگد كوب كرد (7).
پي نوشت ها:
1. http://www.mokhtarnameh.com/faq1/326...-10-59-34.html
2.الأخبار الطوال، الدينوري، ج 1، ص 289و292، 1960، دار إحياء الكتب العربي، منشورات شريف الرضي، ، الطبعة الأولى 1960 القاهرة؛
الكامل في التاريخ، ابن الأثير، ج 4، ص 226 - 227، 1966م، دار صادر - دار بيروت؛
البداية و النهاية، ابن كثير، ج 8 ف ص 294، 1408 - 1988 م، دار إحياء التراث العربي - بيروت.
3.قاموس الرجال، شيخ محمد تقي التستري، ج 10، ص8، مؤسسة النشر الإسلامي، 1422، به نقل از كشي، ص 125 - 128؛
معجم رجال الحديث، آیه الله خوئي، ج 19، ص 104 - 105، 1992 م ؛
بحار الأنوار، علامة مجلسي، ج 45، ص 345، 1983 م، مؤسسة الوفاء - بيروت، دار إحياء التراث العربي.
4.تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر، ج 52، ص 131، 1415، دار الفكر للطباعة و النشر والتوزيع - بيروت.
5.الأخبار الطوال، دينوري، ص 301، 1960، دار إحياء الكتب العربي.
6.أصدق الأخبار، سيد محسن الأمين، ص 74 - 1331، مطبعة العرفان - صيدا، منشورات مكتبة بصيرتي - قم.
7.شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور (فارسي) حاج ميرزا أبي الفضل طهراني، ج 1، ص 374و ص 378.
