مشاوره ی تربیتی کودکان و نوجوانان

به نام خدا
با سلام
خواهشا چون مسئله ی مهمیه جوابم را خیلی خیلی سریع بدهید.
شماره نامه ی قبلی : 100136172
تاريخ: 89/7/3
منظور شما از این گفته "هر گونه صحبت مبنی بر بی اعتمادی " این است:یعنی من نباید با او به گونه ای رفتار یا صحبت کنم که او فکر کند نسبت به او بی اعتماد شده ام؟
با تشکر از پاسخ شما.لطفا پاسخ های بعدی را هم با مثال بدهید که ملموس تر باشد.
من طی این چند روز فهمیدم که او(حسین) با یک دختر "که آن دختر کاملا جلف می باشد و تقریبا هم سن هستند،حتی چند بار آن دختر به من هم خندیده بود!و ظاهری بسیار محرک دارد و مطمئنم که آن دختر به سوی حسین رفته است" ارتباط دارد . و هنگام نماز آن ها به حیاط مسجد می روند و احتمالا با هم صحبت می کنند . چند بار هم دوستان حسین پیش خود او به او می گفتند که به آقا محسن (من) بگم بگم؟ و او مخالفت کرده است. من در این مورد چه باید بکنم ؟ تا کی نباید به روی او بیاورم که من این قضیه را فهمیدم ؟ اصلا آیا باید این موضوع را از او مخفی نگه دارم؟ به والدینش بگویم؟ به طور غیر مستقیم با او صحبت کنم ؟اگر بله چگونه به طور غیر مستقیم با او صحبت کنم؟ آیا او به خاطر مسائل جنسی با آن دختر ارتباط برقرار کرده یا عاطفی؟ آیا باید به او اصرار کنم که باید به من چیزهایی را بگوید که مثلا من اطلاعی از آن مسائل ندارم تا خود او به من قضیه ی این ارتباط را بگوید؟ اگر گفت من چگونه باید عکس العمل نشان دهم؟اصلا آیا او کار اشتباهی از لحاظ شرعی انجام می دهد؟ آخه به سن تکلیف که نرسیده! (در ضمن حسین خانواده ای کاملا مذهبی دارد و اخلاق خوبی هم دارد احترام به بزرگتر هم می گذارد و حتی در یک مورد که دوستش به من گفت که معلم ما خیلی مثلا "هنگ" است او سریع به مخالفت با دوستش پرداخت و گفت که مسخره کردن معلم کار خوبی نیست) واقعا من رفتار هایی از او می بینم که یه جورایی باور نمی کنم او با دختری رابطه داشته باشد، ولیکن دارد.
چند وقت پیش هم او با یکی از دوستانش قهر کرده بود که ما آن ها را به هم آشتی دادیم ولی آن ها دلیلش را به من نگفتند ولی من اصرار کردم و او گفت که بعدا دلیلش را می گویم که گفت دوستم حرف های زشت می زد و من با او قهر کردم.که من این حرف او را باور نکردم . البته من قبل از این که دلیلش را از او بپرسم گفتم که دیگر به حرف هایت اعتماد ندارم و باور نمی کنم و سپس دلیل دعوا را به من گفت و سریع پرسید اگر باور نداری از فلان رفیقم بپرس که من ظاهرا گفتم باور کردم، آیا در این مورد آخر"که به او در جمع گفتم حرفهایت را باور نمی کنم و احساس می کنم به من دروغ می گویی " اشتباه کرده ام؟ برای جبران این مورد چه راه حلی پیشنهاد می کنید؟از این حرفم خیلی پشیمانم.در یک مورد هم به من گفت که من از وقتی به مسجد می آیم اخلاقم بهتر شده است! و من به او گفتم ولی به نظر من نسبت به اوایل که تازه به اینجا آمده بودی اخلاقت برعکس آن چیزی که می گویی شده است.آیا حرفم اشتباه بوده؟چگونه جبران کنم؟
دیروز هم ناراحت بود و در پایگاه گریه کرد و من هر چه به او اصرار کردم دلیلش را به من نگفت(فکر کنم پدرش با سیلی او را زده بود سر مسائل دوستی با آن دختر که احتمالا متوجه شده است،این را بگویم که فقط این یه حدس است) و یه جورایی خواست بپیچونه و در جواب گفت که مریضم! آیا اصرار من برای گرفتن پاسخ بی مورده؟حتی من به او گفتم که خیلی نامردی، ما چطور دوستایی هستیم که مسائلی بینمون پوشیدست و تو به من نمیگی .آخه ما دو تا ارتباط نزدیکی با هم داریم و من به او اهمیت زیادی میگذارم و محبت می کنم چون حسین رو از هر کسی روی این زمین خاکی بیشتر دوست دارم.امروز هم دوستاش به ما گفتند که امروز حسین با ما به مدرسه نیومد و منتظر موند تا دنبال اون دختره بیفته و موقع برگشت هم همین مسئله اتفاق افتاد .آیا من می تونم با استفاده از دوستاش اون رو کنترل کنم و یا به حسین کم محلی کنم تا حس حسادتش گل کنه؟(حسین می دونه که من خیلی دوستش دارم،مثل اینکه از رفتارم این قضیه رو فهمیده).با تشکر فراوان . فقط به خاطر طولانی بودن سوال یه موقع سرسری ازش رد نشینا . این مسئله خیلی برام مهمه . لطفا مث سوال قبلی راهنمایی دقیقی بفرمایید. در ضمن جواب سوال اولم را هنوز نگرفته ام؟ در صورتی که جواب سوال دومم آمده است. خواهشا چون مسئله ی مهمیه جوابم را خیلی خیلی سریع بدهید.