تاریخی

پاسخ:

اين حادثه بعد از جنگ تبوک اتفاق افتاد. پيامبر (ص) حدود ده روز در منطقه تبوک اقامت نمود . بعد از اعزام خالد به «دومه» خود راه مدينه را در پيش گرفت .دوازده نفر از منافقان که هشت نفر از قريش و چهار نفر از مردم مدينه بودند، تصميم گرفتند که شتر پيامبر را از فراز گردنه اي که در ميان راه مدينه و شام قرار داشت، رم دهند و حضرت را در دره افکنند، وقتي سپاه اسلام به ابتداي گردنه رسيد، پيامبر فرمود: هرکس دوست دارد مي‌تواند مسير خود را از وسط بيابان قرار دهد چون بيابان وسيع است، ولي خود پيامبر در حالي که «حذيفه» شتر او را مي‌راند و «عمار» مهار آن را مي‌کشيد، از گردنه بالا رفت. مقدار کمي که حضرت از گردنه بالا رفت، به پشت سر خود نگاه کرد، در نيمه شب مهتابي، سواراني را ديد که از پشت سر، او را تعقيب مي کنند و براي اين که شناخته نشوند صورت خود را پوشانيده و آهسته آهسته مشغول سخن گفتن هستند. پيامبر عصباني شد، نهيبي به آنان زد، و به «حذيفه» دستور داد با عصاي خود شتران آنان را برگرداند.
از عکس العمل رسول خدا آنان به شدت وحشت کردند و فهميدند که پيامبر از نقشه آنان آگاه شده، آنان از راهي که آمده بودند بازگشتند و به سپاه اسلام ملحق شدند.
حذيفه گويد: آنان را شناختم و به پيامبر گفتم آنان را به شما معرفي مي‌کنم، پيامبر با لحن عطوفت آميزي فرمود: از افشاي راز آنان خودداري کن، شايد آنان راه توبه را در پيش گيرند و نيز فرمود: اگر من آنان را مجازات کنم، بيگانگان مي گويند محمد پس از آنکه به اوج قدرت رسيد، شمشير بر گردن ياران خود نهاد. (1)
پي‌نوشت:
1- فروغ ابديت، ج 2، ص 404-405، آيت الله سبحاني

پرسش 2:

آيا منبع مورد تاييد براي استدلال هست يانه واگر امکان دارد درمورد خيانت ها و افعال غلط و غير قابل توجيه صحابي منبع معتبر معرفي کنيد.

پاسخ:
منابعي که اين جريان را نقل کرده‌اند:

1- التنبيه و الاشراف، علي بن حسين مسعودي، ص 236 ، چاپ بيروت دار التراث
2 امتاع الاسماع، تقي الدين احمد بن علي مقريزي، ج 1، ص 479، چاپ قاهره، 1941
3- البدايه و النهايه، عماد الدين ابن کثير، ج 5، ص 20، چاپ بيروت، مکتبه المعارف
4- سيره حلبيه، برهان الدين علي بن ابراهيم حلبي، ج 3، چاپ بيروت
5- بحار الانوار، محمد باقر مجلسي، تهران دار الکتب الاسلاميه
6- المعارف ، ابو محمد عبدالله بن مسلم، معروف به ابن قتيبه مروزي دينوري
7 .- تاريخ يعقوبي، احمد بن ابي يعقوب ،(ابن واضح ) ج 2، ص 680. ،چاپ بيروت 1379 ،دار صادر للطباعه والنشر
8 .تاريخ پيامبر اسلام ، انتشارات دانشگاه تهران ،1779 ، چاپ چهارم ،دکتر ابراهيم آيتي و دکتر گرجي، ص 633،در اين منبع، اسامي ده نفر از آنان آمده است.

9- معالم المدرستين- علامه عسكري
10- مدخل ابوبكر در دائره المعارف بزرگ اسلامي
اين منابع از کتاب‌هاي معتبر تاريخي هستند که در خيلي از حوادث صدر اسلام، به آن ها استناد مي‌شود.
براي آگاهي بيش تر به کتاب هاي : راه يافته يا چگونه شيعه شدم ،از محمد تيجاني سماوي ،ترجمه عباس جلالي و از آگاهان بپرسيد از همان نويسنده ،ترجمه سيد محمد جواد مهري مراجعه نمائيد .