غیبت

با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز.
در مورد شديدتر بودن يک بيان در حديث آمده:
زنا کننده (در صورتي که زناي او افشا نشده و بين خود و خدا گناه کرده باشد، از حد عبوديت تجاوز کرده است و) اگر توبه کند، بخشيده مي شود، ولي غيبت کننده (علاوه بر اين که از حد بندگي تجاوز کرده، در حق ديگري هم ظلم کرده و گناه او علاوه بر حق الله، حق الناس هم هست. به اين جهت) اگر بين خود و خدا توبه کند، کافي نيست و زماني آمرزيده مي شود که غيبت شونده از او بگذرد و راضي گردد. پس امر غيبت شديدتر از زنا است. (1)
اما آيت الله خويي نيز بياني دارند(که با روايت هم سازگار است) و مي گويد :هر گناهي (صرف نظر از اين که خروج از عبوديت و بندگي و در افتادن با ربوبيت خدا است) از جهاتي مورد بغض و نفرت خداوند است. گناه ديگر از جهات ديگر. با ملاحظه همين جهات است که گناهي در بعضي جهات از گناه ديگر بزرگ تر است. آن گناه دوم هم در بعض جهات ديگر از گناه اول بزرگ تر است. روايات وارده نمي فرمايد غيبت به طور مطلق و در همه جهات از زنا بزرگ تر است بلکه مي فرمايد که در جهات مورد نظر و ذکر شده، غيبت از زنا بزرگ تر است (2)
‌حكم زنا در همه موارد قتل نيست، اما اينكه چرا براي آن حد و تعزير قرار داده شده و براي غيبت قرار داده نشده، شايد به اين جهت باشد که حدود و تعزيرات و کيفر هايي که در کتاب و سنت براي گناهان وضع شده، با توجه به جهات اجتماعي آن ها و براي انتظام امر اجتماع است. به اين لحاظ گناهاني که تجاوز آشکار به حقوق فرد، افراد يا اجتماع است و نظم اجتماع را به هم مي ريزد و موجب گسترش فساد مي شود و اركان نظام هاي اجتماعي مانند نظام خانواده،نسل سالم بشري و. . . را مورد تهديد قرار مي دهد، داراي کيفر (حد يا تعزير) هستند اما گناهاني که باعث خدشه دارشدن نظام اجتماع نباشند، کيفر حد يا تعزير ندارند مثلا غيبت يک گناه فردي است و حد ندارد و شرک و نفاق و ريا با همه وخامت و آثار شومش حد ندارد. بنا بر اين حد داشتن يا نداشتن نشانه بزرگ و کوچک بودن گناه نيست.
پي نوشت ها:
1. وسايل الشيعه (20جلدي)، ج8، ص 598 يا (30 جلدي)، ج12، ص284.
2. مصباح الفقاهه، ج1، ص503.