مشروب

‏ با سلام و آرزوي قبولي طاعات و تشكر به خاطر ارتباط تان با اين مركز
در مورد حرام بودن شراب ، در قرآن با تاکيد بسيار همراه است . البته در عرب قبل از اسلام ميگساري بسيار رواج داشت و از عادات شايع عرب بود (متاسفانه در امت ها و ملل ديگر نيز اين عادت شوم رواج فراوان دارد و به توجيهات مختلف سعي مي شود آن را موجه جلوه دهند). از آن جا که اعلام حرمت آن به صراحت و يک باره به احتمال قريب به يقين با انکار عمومي مواجه مي شد ، قرآن اعلام حرمت آن را به صورت تدريج پيش گرفت و در چهار مرحله آن را بيان نمود :
در مرحله اول با اعلام حرام بودن فحشا و زشتي هاي پنهان و آشکار ، حرمت شراب را به اجمال بيان فرمود:
قل انما حرم ربي الفواحش ما ظهر منها و ما بطن و الاثم و البغي بغير الحق(1)
در اين آيه که در مکه نازل شد، "فواحش" و گناه ها و کارهايي که زشتي آن ها آشکار است و گناه هاي ظاهر و باطن به طور کلي حرام شده، ولي مصداق ها نام برده نشده و شراب از مصداق هاي قطعي آن است و هيچ کس زشتي آن را انکار ندارد.
در مرحله دوم فرمود:
و من ثمرات النخيل و الاعناب تتخذون منه سکرا و رزقا حسنا(2)
در اين آيه از شراب در مقابل رزق نيکو نام برد تا از نيکو نبودن آن به طور غير مستقيم ياد کند .
در مرحله سوم به صراحت از نماز خواندن در حال مستي نهي کرد:
لا تقربوا الصلوه و انتم سکاري (3)
در مرحله بعد يادآوري کرد که گرچه شراب منافعي دارد (از باب توليد و تجارت و ...) ولي اين منافع در قبال گناهي که در آن است، قابل اعتنا نمي باشد:
و يسالونک عن الخمر و الميسر قل فيهما اثم کبير و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما(4)
با وجود اين آيات که حرمت را مي رساند، بعضي باز هم از نوشيدن شراب دست بردار نبودند تا اينکه خداوند به شديدترين وجه و با چندين تاکيد حرمت آن را اعلام کرد و فرمود:
يا ايها الذين آمنوا انما الخمر و الميسر و الانصاب و الازلام رجس من عمل الشيطان فاجتنبوه لعلکم تفلحون انما يريد الشيطان ان يوقع بينکم العداوة و البغضاء في الخمر و الميسر و يصدکم عن ذکر الله و عن الصلوه فهل انتم منتهون(5)
در هيچ موردي قرآن با اين تاکيد و تصريح و شدت حرمتي را اعلام نکرده و شراب را پليدي و عمل شيطان خوانده است.
در روايات نيز بر پليدي شراب تاکيد فراوان شده و شراب کليد تمام معصيت ها و منشا تمام گناهان معرفي گرديده است.
رسول خدا در ارتباط با شراب ده نفر را لعن کرد :کسي که درخت خرما يا انگور را براي توليد خرما و انگور براي توليد شراب مي کارد؛
آن که باغباني آن ها را مي کند (با اينکه مي داند براي چه کاشته شده اند)؛
آن که عصاره انگور يا خرما را براي تهيه شراب مي گيرد؛
آن که شراب مي نوشد؛
آن که ساقي مي شود؛
آن که بار شراب حمل مي کند ،
آن که تجارت شراب مي کند؛
آن که شراب مي فروشد؛
آن که مي خرد،
آن که قيمت و پول شراب را مي خورد.(6)
امام صادق (ع) فرمود: خمر و شراب از ازل حرام بود و همه پيامبران در شريعت شان به هنگام کامل شدن، حرمت شراب هم بود.(7)
پي نوشت ها:
1. اعراف(7) آيه 32. بگو پروردگارم همه فاحشه هاي آشکار و پنهان را و نيز گناه و ستم بدون حق را حرام کرده است.
2. نحل(16) آيه 67. و ميوه هاي درخت خرما و انگور از نعمت هايي است که شما از آن شراب و رزق پاکيزه مي گيريد.
3. نساء(4)،آيه 42. با حال مستي به نماز نزديک مشويد.
4 . بقره(2) آيه 219. از تو در باره خمر و قمار مي پرسند ؛ بگو: در آن دو گناه بزرگ است و منفعت هايي و گناهش بيش از منافع آن است.
5. مائده (5) آيه 91.اي کساني که ايمان آورده ايد شراب و قمار و انصاب و ازلام فقط پليدي و از عمل شيطان است ، زنهار که از آن اجتناب کنيد ؛اميد که رستگار شويد . تنها هدف شيطان اين است که با شراب و قمار بين شما کينه و دشمني بيندازد و شما را از راه خدا و نماز بازدارد ؛ آيا از آن ها دست بردار مي شويد .
6. ترجمه الميزان ،ج2، ص298-299.
7. ميزان الحکمه، ج1، ص812-816.