چرا دولت با بدحجابی مبارزه نمی‌کند؟

مفاسد اجتماعى و از جمله بدحجابى مانند هر پدیده دیگر، معلول عواملى است که مبارزه با آن جز از طریق شناخت علل امکان‏پذیر نیست.
عوامل بدحجابى عبارتند از :
1 - تربیت ناصحیح خانواده: بسیارى از ناهنجارى‏ها ریشه در بى‏اعتنایى پدران و مادران و طرز برخورد آن‏ها دارد. دختران نابالغ اگر توسط والدین خود آمادگى ورود به مرحله بلوغ را نداشته باشند و آموزش‏هاى لازم نبینند، در نوجوانى و جوانى، پوشش کامل اسلامى را به سختى خواهند پذیرفت.
خانواده‏ها باید برنامه مشخصى در زمینه آموزش حجاب و محرم و نامحرم و حلال و حرام به فرزندان خود داشته باشند و از کودکى، دختران خود را با حجاب آشنا سازند و آن را تا زمان بلوغ به تأخیر نیندازند. در این راه از راهکارهاى تشویق و تنبیه بهره گیرند. البته سخت‏گیرى‏هاى بیجا نه تنها راه حل مناسبى به شمار نمى‏رود، بلکه معضل را دو چندان مى‏کند. در صورتى که غیرت با دوراندیشى و تعقل و صبر همراه نباشد، چه بسا به ضد خود تبدیل شود.
2 - دگرگونى ارزش‏ها: شیوه نگرش افراد به ارزش‏ها در چگونگى موضع‏گیرى آن‏ها تأثیر مى‏گذارد. اگر زنى، خودنمایى را به جاى حجب و حیا، ملاک ارزش گذارى قرار دهد و ارزشمند بداند، طبیعى است که خود را نشان مى‏دهد و حتى پوشش را براى نمایاندن خود برمى‏گزیند.
3 - الگوهاى ناهنجار: الگو در اخلاق اسلامى و روان‏شناسى جایگاه مهمى دارد. درگذشته که الگوها و نقش‏ها اندک و محدود بودند، هویت‏یابى آسان بود، اما امروزه الگوهاى متنوع و متضادى که رسانه‏هاى متعدد ارائه مى‏دهند، هویت‏یابى و انتخاب راه صحیح را بر جوانان مشکل کرده است. از این رو یکى از دلائل بدحجابى، مدگرایى و همرنگ جماعت شدن و تأسى به هنرپیشه‏ها و شخصیت‏هاى مطرح در رسانه‏ها مى‏باشد.
4 - فقر معنوى: سقوط اخلاقى، بروز ناهنجارى در جامعه و از جمله بدحجابى، ثمره نبود نظریات بنیادى مذهبى درباره هستى و انسان و معناى زندگى و در یک کلمه، عدم اعتقاد به مبدأ و معاد است.
5 - کمبود شخصیت: کمبود محبت و محرومیت‏هاى زمان خردسالى، افرادى را که به عقده حقارت مبتلا شده‏اند، وادار به جبران مى‏کند تا از این طریق خلأ درونى خود را پرنمایند. یکى از راه‏هاى ایجاد شخصیت‏پندارى، خودآرایى است.
6 - تهاجم فرهنگى دشمن: یکى از اهداف استعمارگران و سلطه جویان، زدودن پوشش زنان به منظور هویت زدایى آن‏ها است.
پس از روشن شدن علل بدحجابى باید راه‏هاى صحیح مقابله با آن را جستجو کرد که عبارتند از:
1 - تقویت بنیان خانوداه
2 - آموزش صحیح از طریق اولیا و مربیان
3 - تقویت باورهاى مذهبى
4 - معرفى الگوهاى شایسته
5 - مبارزه با تهاجم فرهنگى دشمن
6 - برقرارى ارتباط صمیمى با جوانان
7 - از بین بردن زمینه‏هاى بدحجابى
8 - ترویج فرهنگ امر به معروف و نهى از منکر
9 - تسهیل امر ازدواج
10 - قاطعیت در اجراى قوانین و مبارزه با باندهاى فساد
11 - خلق آثار فرهنگى و هنرى‏
12 - جذب جوانان از طریق گفتگوهاى چهره به چهره و پاسخ گویى به شبهات آنان
13 - بازشناسى ناهنجارى‏ها و نقاط منحط فرهنگ غرب‏
14 - همخوانى گفتار و رفتار مربیان
15 - تکیه بر دعوت عملى و زبان رفتارى‏
16 - سالم سازى محیط
از آن چه گفته شد روشن مى‏شود که براى مقابله با بدحجابى، اولین قدم را باید خانواده بردارد. والدین فرزندشان را از ابتدا با فرهنگ پوشش و حجب و حیا آشنا سازند و احکام شرعى و حدود اسلامى را به آن‏ها بیاموزند.
قدم دوم را محیط آموزشى به‏خصوص مقطع ابتدایى و راهنمایى باید بردارند.
گام سوم باید توسط محیط اجتماع و فرهنگ عمومى برداشته شود. وظیفه حکومت و دلسوزان جامعه به ویژه رسانه‏هاى گروهى مانند صدا و سیما و روزنامه‏ها آن است که با ارائه فیلم، مقاله و غیره، موضوع حجاب را به صورت فرهنگ درآورند. افراد عادى و عموم اشخاص نیز سعى در ایجاد زمینه براى تحقق شرایط امر به معروف و نهى از منکر بوده و با آگاهى از آن شرایط و رعایت آنها این فرمان الهى را در جامعه پیاده نمایند .در کنار تمام این عوامل ، مدیران اجرایی و از جمله دولت می توانند برای رفع بدحجابی اقدام کنند . در غیر این صورت برخورد فیزیکی و انتظامی ، نه تنها موثر نخواهد بود ، بلکه می تواند زیان بخش نیز باشد.