حدیث «کلّ یومٍ عاشورا و کلّ أرضٍ کربلا» در چه کتابى و از چه امامى است؟ معناى آن بسط بیشترى داده شود.

جمله مذکور شعارى دینى و اعتقادى است نه روایت،‌ تا این که گفته شود این جمله و شعار، نشان دهنده پیوستگى و تداوم خطّ درگیرى حقّ و باطل در همه زمان ها و مکان هاست.
همیشه و در طول تاریخ، حقّ و باطل رو در روى هم قرار دارند و این انسان های آزاده هستند که وظیفه پاسدارى از حق و پیکار با باطل را برعهده دارند.
بى اعتنا گذشتن از کنار حقّ و باطل، بى دینى است. نبرد عاشورا اگر چه از نظر زمان کوتاهترین درگیرى در کمتر از یک روز بود، ولى از نظر امتداد، طولانى ترین درگیرى با ستم و باطل است و تا هر زمان که هر آرزومندى آرزو کند کاش در کربلا بودو در یارى امام شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به فوز عظیم شهادت مى رسید، ادامه دارد. کما اینکه در زیارت عاشورا به این نکته اشاره شده است: «یا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیماً».
همان گونه که امام حسین(ع) وارث پیامبران علیهم السّلام است، پیروان عاشورایى او نیز وارث خطّ سرخ جهاد و شهادت اند و پرچم کربلا را بر زمین نمى نهند واین مسأله جوهر تشیع در بُعد سیاسى است.
اباعبدالله الحسین(ع) قیام بر ضدّ سلطة ستمگرى را که حلال را حرام می‌کند و عهد الهى را شکسته و بر خلاف سنّت پیامبر اکرم(ص) عمل نموده، ضرورى می‌داند و می‌افزاید: «فلکم فیّ اُسوةٌ؛[۱] کار من براى شما الگو است».
گسترة زمین و زمان کربلا و عاشوراست و همیشه و همه جا با الهام از این مکتب، در راه آزادى و عزّت باید فداکارى نمود.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
[۱]تاریخ طبری، ج 4، ص 304، چاپ مطبعة الاستقامه بالقاهره.