لطفا اجمالی از زندگی امام حسن مجتبی (ع) را بیان كنید؟
امام حسن مجتبی(ع) آن حضرت و برادرش امام حسین (ع) دو فرزند امیرالمومنان علی(ع) بودند از حضرت فاطمه سلام الله علیها دختر پیغمبراكرم(ص) و پیغمبراكرم بارها مى‌فرمود كه: (( حسن و حسین فرزندان منند)) و به پاس همین كلمه, علی(ع) به سایر فرزندان خود مى‌فرمود: (( شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند))
امام حسن(ع) سال سوم هجرت در مدینه متولد شد و هفت سال و خرده‌ای جد خود را درك نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پیغمبر اكرم (ص) كه با رحلت حضرت فاطمه, سه ماه یا شش ماه بیشتر فاصله نداشت, تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت. امام حسن(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت, به امامت رسید و مقام خلافت ظاهری را نیز اشتغال كرده نزدیك به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه كه دشمن سر سخت علی(ع) و خاندان او بود و سالها به طمع خلافت ( در ابتدا به نام خونخواهی خلیفه سوم واخیراً به دعوی صریح خلافت) جنگیده بود به عراق كه مقر خلافت امام حسن (ع) بود لشكر و جنگ آغاز كرد و از سوی دیگر سرداران لشكریان امام حسن(ع) را تدریجاً با پولهای گزاف و نویدهای فریبنده اغوا نمود و لشكریان را بر آن حضرت شورانید. بالأخره آن حضرت به صلح مجبور شده, خلافت ظاهری را با شرایطی ( به شرط اینكه پس از درگذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن(ع) برگردد و خاندان وشیعیان از تعرض مصون باشند) به معاویه واگذار نمود معاویه به این ترتیب خلافت اسلامی را قبضه كرد و وارد عراق شده و در سخنرانی عمومی رسمی شرایط صلح را الغاء نمود و از هر راه ممكن استفاده كرده, سخت‌ترین فشار و شكنجه را به اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت. امام حسن(ع) در تمام مدت امامت خود كه ده سال طول كشید در نهایت شدت و اختناق زندگی كرد و هیچگونه امنیتی حتی در داخل خانه خود نداشت و بالأخره در سال پنجاه هجری به تحریك معاویه به دست همسر خود مسموم و شهید شد.
امام حسن(ع) در كمالات انسانی یادگار پدر و نمونه كامل جّد بزرگوار خود بود وتا پیغمبراكرم (ص) در قید حیات بود, او و برادرش در كنار آن حضرت جای داشتند و گاهی آنان را بر دوش خود سوار مى‌كرد.
عامه و خاصه از پیغمبراكرم(ص) روایت كرده‌اند كه درباره حسن وحسین علیهما السلام فرمود: این دو فرزند من امام مى‌باشند خواه برخیزند و خواه بنشینند ( كنایه است از تصدی مقام خلافت ظاهری و عدم تصدی آن ) . و روایات بسیار از پیغمبراكرم(ص) و امیرالمومنان علی (ع) در امامت آن حضرت بعد از پدر بزرگوارش, وارد شده است.
