سؤال79: شیعیان می گویند که ائمه معصومند و از طرفی می گویند که آنها تقیه می کنند این دو چیز با هم تناقض دارند.

سؤال79
شیعیان می گویند که ائمه معصومند و از طرفی می گویند که آنها تقیه می کنند این دو چیز با هم تناقض دارند، زیرا وقتی شما صحت آنچه را که امامانتان می گویند نمی دانید، معصوم بودنشان چه فایده ای دارد؟
پاسخ
گردآورنده در این سؤال دو اشکال را مطرح می کند:
1. تناقض میان اعتقاد به عصمت و اعتقاد به عمل ائمه به تقیه.
2. اگر امامان در گفتار خود تقیه می کردند، دیگر به گفتار آنان در موارد دیگر نمی توان اعتماد کرد، زیرا احتمال دارد، تقیه کرده باشند.
در پاسخ نخست یادآور می شویم: تناقض این است که دو گزاره با موضوع و محمول واحد دو حکم غیر قابل جمع داشته باشند، مانند اینکه بگوییم زید دانشمند است و زید دانشمند نیست، در حالی که در اینجا دو گزاره داریم که از نظر موضوع و محمول متفاوتند و از نظر حکم هر دو ایجابی هستند، گویا گردآورندۀ سؤالها برگی از مسائل عقلی نخوانده است.
پاسخ پرسش دوم این است که:‌ اوّلاً امامان در همه جا تقیه نمی کردند. در موردی که فتوای حاکم زمان، و فقیهان رسمی و مورد تأیید حکومت بر خلاف نظر ائمه بوده، در این مورد برای دفع ضرر و خطر از شیعیان تقیه کرده و موافق مفتی زمان حکم کرده اند. و در مواردی که اصلاً این ملاک نبود، تقیه نمی-کردند، و بنابراین تقیه در موارد مخصوص، مایه سلب اعتماد به طور کلی نمی شود حتی در مواردی که تقیه می کردند لحن گفتگو به گونه ای بود که آگاهان از اصحاب ائمه می دانستند که این پاسخ به عنوان تقیه صادر شده است.
کسانی که با روایات امامان معصوم آشنا هستند، احادیثی را که از روی تقیه وارد شده می شناسند. و قرائن در خود حدیث بر تقیه بودن گواهی می دهد.