سؤال61: اگر ائمه غیب می دانند، پس آیا حسین نمی دانست که در اثنای جنگ به آب نیاز پیدا خواهد کرد و باید آب برای خود تهیه کند؟

پاسخ:
مثل معروف است:‌ «دروغگو کم حافظه است» در سؤال پیشین گفت:‌ هیچ سنّی به اهل بیت ناسزا نمی-گوید. ما هم می گوییم سنّی به اهل بیت ناسزا نمی گوید، امّا این فرد سلفی هنوز مرکب روی کاغذش خشک نشده به حسین علی ناسزا می گوید و او را طوری معرفی می کند که آیۀ «وأعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة»(انفال/60) را نادیده گرفته است.
او تاریخ کربلا را درست نخوانده و از شهامت و ایثار حسین بن علی آگاه نبوده است امام به اندازۀ کافی آب برداشته بود، ولی وقتی با سپاه حر بن یزید ریاحی روبرو شد، و آنان را تشنه کام یافت، به گونه ای که نزدیک بود از پا درآیند، اجازه داد، حتی به فردی که از فرط خستگی قادر نوشیدن آب نبود، کمک کرد تا آب بنوشد.
حسین بن علی فرزند علی بن ابی طالب، وقتی معاویه شریعۀ فرات را بر روی سپاه علی بست و آنان دچار تشنگی شدند، علی با یک هجوم شریعه را تصاحب کرد، ولی این بار او اجازه داد، هر دو طرف از آب استفاده کنند.
امام روز دوم محرم به سرزمین کربلا رسید و او و یارانش دریک بیابان خشک دور از آبادی محاصره شده بودند و در روز دهم به شهادت رسیدند و اگر می خواست آب ذخیره کند، برای چند روز می-توانست ذخیره داشته باشد؟
در پایان یادآور می شویم: شیوۀ اهل بیت شیوۀ انسانی است، آنان هرگز دشمن را از طریق تشنگی از پا در نمی آورند. این شیوۀ امویها بود که از این راه وارد می شوند.
در ضمن درگذشته گفتیم: امامان – به اذن الهی – از غیب آگاه بودند، ولی موظف بودند، طبق شیوه معمولی زندگی کنند.