سؤال17: وقتی علی می دانست که خداوند او را خلیفه کرده، پس چرا با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کرد؟

پاسخ:
اوّلاً: در هیچ تاریخی وجود ندارد که امیرمؤمنان با عمر و عثمان بیعت کرد، زیرا خلافت عمر به وسیلۀ ابوبکر تثبیت شد واو در حقیقت خلیفۀ‌ ابی بکر بود، وقتی ابوبکر، عمر را برای خلافت نصب کرد مردم به حضور وی رسیدند، گفتند:‌ آیا مرد تند خویی را برای خلافت نصب می نمایی که اگر خلیفه گردد، بر تندخویی خود می افزاید، جواب خدا را چه می دهی وقتی به لقاء او پیوستی و چنین فردی را سرپرست ما ساختی؟
ابوبکر در پاسخ گفت: جوابم به خدا این است که بهترین خلق خدا را برای این مقام برگزیدم.(1)
و همچنین دربارۀ عثمان خلافت او به وسیلۀ عبدالرحمن بن عوف با تردستی خاصی که در تاریخ آمده، رسمی گشت. اصلاً نیازی به بیعت علی نبود که علی بیعت کند، چگونه این پرسشگر به صورت قاطع می گوید: حضرت علی با این دو نفر بیعت کرد.
و امّا بیعت با ابی بکر از نظر شیعه بیعت نموده، فقط از نظر اهل سنت، علی پس از شش ماه یعنی پس از درگذشت فاطمه بیعت کرد. این جا، جای این سؤال است که چرا علی از یک امر مشروع عقب ماند. علی که از نظر شما اگر وصی پیامبر نبود، صحابی عادل بود، علّت تأخیر او به مدّت شش ماه از این امر مشروع چه بود؟ بیعت نکردن دخت گرامی پیامبر تا لحظۀ مرگ چگونه قابل توجیه است؟ با این که « من مات و لم یکن فی عنقه بیعه فقد مات میته جاهلیه».(2)
برگردیم به مطلب دیگر او می گوید: «اگر قدرت نداشت، پس امام نیست»، او تصور کرده است که امامت یک مقام انتخابی است که حتماً باید با قدرت انتخاب کنندگان روی کار بیاید، ولی امامت علی انتصاب الهی است و کسانی که از جانب خدا برای مقامی منصوب می شوند، برای مشروعیت خود نیازی به رأی مردم ندارند و انبیا و اوصیا پیوسته به وسیلۀ قدرت های مسلط و ظالم کشته و نابود می شدند. آیا نبوت و وصایت آنها چون قدرت نداشتند، مشروعیت نداشت؟
پی نوشت ها:
1. الخراج، تألیف ابویوسف بغدادی، ص100.
2. مدرک حدیث در سؤال…