نظرتان در مورد ازدواج هایی که از طریق چت یا اینترنت با هم آشنا می شوند چیست؟

اگرچت یا اینترنت تنها نقش واسطه را داشته باشد و سپس از راه طبیعی و با تحقیقات کامل شناخت واقعی از هم حاصل گردد اشکالی ندارد . ولی معمولا این ارتباط ها بر اساس احساسات صورت می گیرد و با توجه به شرایط خاص دوران جوانی، بسیاری از این عشقها منشأ شهوانی دارد و جزء عشق های پایدار و حقیقی محسوب نمی شود، بلكه عشقهای مجازی است. بنابراین بهتر است بجای كلمه عشق كلمه علاقه بكار ببریم . در علاقه افراطی انسان قدرت انتخاب خود را از دست می دهد یعنی فقط یك گزینه دارد و آن فرد یا شیء است كه به شدت به آن علاقه مند شده است و چشم و گوش او را پر كرده است و به هیچ كس و هیچ چیز دیگر نمی تواند فكر كند. لذا دیگر انتخابی برای او وجود ندارد بلكه همه تلاش او این است كه به این فرد یا شیء مورد علاقه برسد. معیار دیگر برای تشخیص این است كه علاقه افراطی موجب می شود كه انسان قدرت واقع بینی و ارزیابی خود را از دست بدهد و دیگر نتواند مقایسه كند عیب ها و كاستی ها را نمی بیند اما افرادی كه علاقه آنها عاقلانه است و پشتوانه فكری و منطقی دارد، اولا این علاقه باعث نمی شود كه نتوانند انتخاب كنند بلكه بر خلاف اینكه علاقه دارند دست به تحقیق می زنند و در صورتی كه عیوب اساسی و نقص های غیر قابل جبرانی را مشاهده كنند از علاقه آنها كاسته می شود و به این نتیجه می رسد كه چنین فرد یا شیء را انتخاب نكنند و یا اگر انتخاب می كنند به این عیوب توجه دارند و برخلاف داشتن باز هم ترجیح میدهند این فرد را انتخاب كنند، زیرا ارزیابی و مقایسه می كنند و در یك محاسبه دقیق به این نتیجه می رسند كه اگر این فرد عیوبی دارد جنبه های مثبتی نیز دارد كه این جنبه های مثبت اهمیت بیشتری دارد در نتیجه مرجحی می شود برای انتخاب او. طبیعی است افرادی كه بر اساس تحقیق، آگاهی و شناخت و ارزیابی دست به انتخاب زده اند و علاقه آنها همراه با آگاهی بوده است امكان و احتمال پایداری علاقه آنها به یكدیگر بیشتر خواهد بود ولی افرادی كه با یك نگاه یا با یک حرف عاشق شده اند و چشم بسته تحت تأثیر علاقه شدید خود قرار گرفته اند از عنصر آگاهی كمترین بهره را برده اند و معلوم نیست این علاقه پایدار بماند چه بسا بعد از این كه به وصال خود رسیدند و آتش شهوت آنها با ارضاء موقت فرو نشست تازه چشم باز می كنند و واقعیت ها را می بینند و چه بسا آن علاقه پایدار نماند. بنابراین علاقه ای كه بر اساس شهوت و غرایز جنسی شكل بگیرد از زمره علاقه هائی است كه نمی توان روی آن حساب باز كرد و امید به پایداری آن داشت. ممكن است پایدار باشد و ممكن است عمر آن به اندازه عمر ارضاء غرایز جنسی باشد یعنی موقتی و ناپایدار. اما علاقه هائی كه بر اساس آگاهی از ویژگی های آن باشد و واقع بینانه باشد احتمال پایداری آن بیشتر خواهد بود.
پسر ودختر قبل از اینكه همدیگر را كاملاً بشناسند و درباره اخلاق، افكار و خانواده‏هاى یكدیگر فكر كنند و نیز از نظرات خانواده‏هایشان با خبر شوند، نباید رابطه عاشقانه داشته باشند تا بهتر بتوانند عیب‏ها و نقص‏هاى یكدیگر را تشخیص دهند و تصمیمشان براى ازدواج، از روى احساس نباشد. ولى اگر این نكته را رعایت نكنند و قبل از ازدواج رابطه عاطفى شدیدى با هم داشته باشند، بعد از اینكه ازدواج كردند و به اخلاق واقعى یكدیگر آگاه شدند، ممكن است احساس شكست كنند و از كرده خود پشیمان شوند.