چرا امام خمینی (ره ) در شهادت فرزندشان گریه نکردند ؟
چرا امام خمینی (ره ) در شهادت فرزندشان گریه نکردند و آن را از الطاف خفیّهء الهی دانستند, امادر شهادت استاد مطهری گریه کردند و گفتند که حاصل عمرم از دست رفت ؟
پاسخ:زمان شهادت فرزند امام با زمان شهادت مطهری تفاوت داشت . زمانی که مرحوم آقا سید مصطفی به شهادت رسید, مردم ایران در ظلم و اختناق رژیم ستمشاهی به سر می بردند و فرزندانی از مردم به شهادت رسیده بود. امام که خود را یکی از خدمتگزاران مرد و همراه و همگام با آنان می دانست و رهبری نهضت را به عهده داشت ,باید طوری با شهادت فرزندش برخورد می کرد که مردم روحیه می گرفتند. اما شهادت مطهری بعد از پیروزی انقلاب و در زمان حساسی واقع شد و نیاز امام و انقلاب به شهید مطهری بسیار زیاد بود, چون ایشان شخصیت برجسته ءعلمی و فرهنگی و فیلسوف و عارف و مفسّر و فقیه توانایی بودند که مورد قبول همهء علما و مردم و شخصیتی با تقوا وخداترس و زاهد بود. این گونه شخصیت ها کم تر یافت می شوند. از طرفی مظلومیت ایشان در نحوهء به شهادت رسیدنش همگان را حیرت زده کرد و نه تنها امام , بلکه همهء مردم در سوگ او گریستند. خون اوتأثیر به سزایی دراشاعهء کتاب های با ارزش و پرمحتوای اشان در جامعه مخصوصاً در میان نسل جوان داشت . خداوند همهء شهدای راه حق و فضیلت و عالمان هدایت را بر سفرهء پرخیر و برکت خویش همواره میهمان بدارد و ما را رهرو آنان قرار دهد.
