گویند پنجم رجب روزى است که توسط عضد الدوله , قبر امام حسین (ع)تعمیر شد. این واقعه درچه سالى و ماجراى آن چه بود و چرا؟

عضدالدوله دیلمى بعد از برادرش معزّالدولة دیلمى ( سلطان ابى الحسین احمد بن بویه سومین پادشاه دیالمه که در سال 356وفات یافت) ، به حکومت رسید. به دستور عضدالدوله عمارت عسکریین در سامرا تعمیر شد و روضه منوره آن دو امام همام را با چوب هاى قیمتى ساج مزیّن کردند و درهایى نصب کرده و صحن آن راتوسعه دادند.(1)
وى نیز در تعمیر و آبادى قبر اباعبداللّه الحسین (ع)نقش بسیار مؤثرى داشت و ما به طور مختصر به تاریخچه کربلا مى پردازیم :
از کسانى که قبر امام حسین (ع)را ساخته و قبه و بارگاه بنا نهاده و به زائران قبر احترام نمود، مأمون خلیفه عباسى بود. آن بنا تا زمان متوکّل عباسى بر پا بود، ولى متوکل که دشمنى با آل على را در نهایت در دل مى پرورداند، امر به انهدام و خرابى آن کرد و از زائران مرقد شریف سخت جلوگیرى نمود و دستور داد آب به قبر بستند و زمین را شخم زدند تا صورت قبر نداشته باشد. شیخ طوسى در امالى مى فرماید: متوکل عباسى آن گاه که شنید مردم عراق در سرزمین کربلا جمع مى شوند و به زیارت قبر حسین (ع)مى روند، بر بغض و کینه اش افزود، و یکى از افسران جلاّد خود را باسپاهى به کربلا فرستاد تا قبر را خراب کنند، ولى مردم عراق مانع شدند و تا سال 257 کار بدین منوال بود.
دوباره متوکل یکى از سرداران جبار خود را به آن جا فرستاد تا سرزمین کربلا را به زمین زراعتى تبدیل کند و به کلّى قبر و مسجد و تمام بناهاى آن جا را خراب و ویران کند.
در ابتدا لشکریانِ او از این کار خوددارى کردند، ولى فرمانده کلنگ به دست گرفت و شروع به خراب کردن نمود. سپس قبر و قبّه حضرت را ویران کردند. این عمل ننگى بر صفحه تاریخ خلافت متوکل باقى نهاد و مردم را بر آن داشت که علناً به او دشنام دهند و طعن و لعن بر در و دیوار بغداد نوشتند و قصاید و اشعارى در هجو او و بنى عباس منتشر نمودند، از جمله :
]فالله ان کانت امیة قد أتت قتل ابن بنت نبیّها مظلوماً
فلقد اتاه بنوابیه بمثله هذا لعمرک قبره مهدوماً
اسفو على الاّ یکونوا شارکوافى قتله فتبتغوه رمیماً
" اگر بنى امیه فرزندان پیامبر را مظلومانه کشتند، خویشان حضرت (بنى عباس ) همان ظلم را به امام روا داشتند. آنان تأسف مى خوردند که چرا در قتل امام حسین شریک نبوده اند. از این جهت قبر او را خراب کردند."
چون متوکل به قتل رسید، در سال 236پسرش (المنتصر) نهایت عزّت و احترام را نسبت به قبر امام حسین (ع)وزوّار حضرت نمود و ترغیب و تشویق به زیارت قبر شریف کرد و بنا و ساختمان بر آن قبر نهاد، تا این که در سال 279ـ 289که پادشاه طبرستان ، حرم را بنا و تعمیر و توسعه داد و از آن پس آل بویه که شیعى مذهب بودند، درآبادى و تزیین آن اماکن جدیّت نمودند، مخصوصاً عضدالدوله دیلمى که بنا و تعمیرات بسیار نمود.(2)
عضدالدوله در سال 324در اصفهان متولّد شد و در هشتم شوال سال 372در بغداد وفات یافت و در آن جامدفون شد و سپس به وصیت او، بدنش را به نجف ، کنار قبر امیرالمؤمنین (ع)منتقل کردند. وى اولین شاهى است که او را به عنوان خلیفه مى دانستند و در خطبه ها و منبرها او را نام مى بردند. او شخصى فاضل و دوستدار علما بود وشیخ مفید را بسیار تعظیم مى کرد و کتابی در طبّ به نام او نوشتند که تا زمان بوعلى سینا رونق و رواج خاصى داشت . ابوعلى فارسى کتاب را براى عضدالدوله نوشت . عضدالدوله از مروّجان مذهب اسلام در سده چهارم بود و قبور امیرالمؤمنین (ع)و عسکرییّن در سامرّا و کربلا را تجدید بنا وتعمیر کرد و بیمارستان عضدى در بغداد را تأسیس نمود.(3)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
1- حسین عماد
2- حسین عمادزاده ، چهارده معصوم ، ص 785 با تلخیص .
3- شیخ عباس قمى ، الکنى و الالقاب ، ج 2 ص 428