دیدگاه مخالفان عزادارى و اشکالات آنان
مخالفان عزادارى دو دستهاند و مخالفت با عزادارى دو بعد دارد؛ برخى از مخالفتها بعد سیاسى دارد که در فصل جداگانه به آن پرداخته شده است و برخى از مخالفتها بعد علمى و فقهى دارد و گروهى در اثر برخى شبهات، برپایى مجالس عزا را جایز ندانستهاند. شبهاتى که در این زمینه مطرح شده عبارت است از:
1. عدم وجود دلیل و برهانى بر عزادارى؛ از اینرو سوگوارى بدعت است.
2. بر فرض وجود دلیلى بر جواز عزادارى، نامشخص دانستن آثار و تبعات آن؛ به عبارت دیگر چرا براى کسانى که چند قرن پیش به شهادت رسیدهاند و به مقام والایى دست یافتهاند باید به سر و سینه زد؟
3. عزادارى و نوحهسرایى بر خلاف قضا و قدر الهى است و شرع مقدس دستور داده که مؤمنان در برابر حوادث تلخ صبر نموده و سخنان باطل بر زبان جارى نکنند؛ (الّذین اذا أصابتهم مصیبة قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون) (23) از اینرو ندبه، حزن و اندوه از اخلاق مؤمنان نیست.
4. دخول کارهاى خلاف شرع در عزادارى؛ مثل اضرار به نفس، یقه پاره کردن، صورتها را خونى کردن، پریشان نمودن مو، بلندگریه کردن و....؛ چنان که در برخى روایات از آنها جلوگیرى شده است.
5. گاهى نیز گفته مىشود که شیعیان، خود امام حسین (ع) را دعوت کرده و به شهادت رساندند و آنگاه عزادارى مىکنند؟
برخى از مطالبى که به صورت اشکال بیان شده از دستورات شرع مقدس اسلام است و هیچ انسان مؤمنى آن را انکار نمىکند؛ نظیر پرهیز از بدعت، اعتقاد به قضا و قدر و صبر در برابر مصایب که بدان اشاره مىکنیم اما سخن در این است که آیا اقسام عزادارى که یادآورى شد از مصادیق این اشکالات به شمار مىآید؟ آیا عزاداریها از مصادیق بدعت است؟ و آیا عزاداریها خلاف قضا و قدر است؟
اثبات یا نفى این پرسشها با مراجعه به آیات قرآن و روایات و سیره مسلمانان و فقها مشخص خواهد شد.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت ها:
(23) - بقره، آیه 156.
