روزه چه اهمیتی دارد؟

از روایات به دست مى‏آید که روزه عبادتى بسیار مهم است و روزه حقیقى و مقبول نزد خدا تنها امساک از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه شرایط قبولى روزه، نگهدارى تمام اعضاى بدن از گناه و آلودگى است. امیرالمؤمنین(ع) فرمود: »بسا روزه دارى که از روزه‏اش بهره‏اى ندارد جز تشنگى».(1)
باز از آن حضرت نقل شده است: »روزه نفس بازداشتن حواس پنج‏گانه از همه گناهان و خالى بودن قلب از همه بدى‏ها است».(2)
روایاتى از پیامبر(ص) وارد شده است که غیبت و سخن چینى روزه را خراب مى‏کند و نماز و روزه تا چهل روز قبول نمى‏شود، مگر این که صاحب حق راضى شود.(3)
امام صادق(ع) فرمود: »چون روزه گرفتى، باید گوش و چشم و دامن و زبان تو نیز روزه دار باشد. چشم خویش را از نگاه کردن به حرام و گوش خود را از شنیدن حرام بربند و زبانت را از دروغ و فحش نگه دار».(4)
امام باقر(ع) به جابر بن یزید جعفى فرمود: »اى جابر! بر هر کسى ماه مبارک رمضان داخل شد و او در روز روزه باشد و پاسى از شب را به نماز ایستد و اندامش را از گناه حفظ کند و چشمانش را از حرام بربندد و آزارش را از مردم باز دارد، از گناهانش پاک شود، همانند روزى که از مادر زاده شده است».(5)
پى نوشت‏ها:
1 - شیخ عباس قمى، سفینه البحار، ج 2، ماده صوم.
2 - آثار الصادقین، ج 11، ص 319، به نقل از غرر الحکم، ج 4، ص 223.
3 - همان، ص 321، به نقل از جامع الاحادیث الشیعه، ج 9، ص 192.
4 - همان، ص 322، به نقل از همان، ص 243.
5 - همان، ص 323، به نقل از سفینه البحار، ج 2، ماده صوم.