وطن بر چند قسم است ؟

انسان تا چند وطن می‌تواند داشته باشد:
1 - وطن اصلى یا پدرى و مادرى یا مسقط الرأسى :
انسان در وطن پدر ومادر خود که متولد شده و همراه آنان زندگى کرده، این محل ، وطن پدر و مادرى محسوب مى شود و تا وقتی که از آن‌جا اعراض نکند، وطن او حساب مى شود.(1)
2 - وطن انتخابى :
انسان گاهى از وطن اصلى به مکان دیگرى منتقل مى شود و آن جا را وطن خودانتخاب مى کند و تصمیم دارد تا آخر عمر در آن جا زندگى کند.(2)
3- وطن عرفى :
گاهى انسان تصمیم دارد مدت طولانى در شهرى مشغول کار یا درس شود. اگر این مدت طولانى باشد به طورى که به هر کجا سفر مى کند باز به این جا بر مى‌گردد، بدان، وطن عرفى مى‌گویند. نماز او در این وطن تمام و روزهء او صحیح است و مانند وطن اصلى است. در این وطن لازم نیست انسان قصد ماندن تا آخر عمر داشته باشد. آیات عظام: خویى ، گلپایگانى ، تبریزى ، سیستانى ، مکارم و...این گونه وطن را قبول دارند.(3)
با توجه به مطالب مذکور، شخص مى تواند در چند جا وطن داشته باشد، مثلاً از محلّ تولّد به شهردیگرى منتقل شده و آن جا را وطن دائمى خود قرار دهد؛ از وطن اصلى هم اعراض نکرده و مدتى در این شهر زندگى کرده و بعد براى مدت مثلاً ده سال به شهر سومى منتقل شده؛ در این صورت ، در این سه مکان نمازهایش تمام و روزه‌هایش صحیح است . اگر مثلاً بعد از ده سال در شهر چهارمى مسکن گزیند، آن جا هم وطن عرفى دیگرى محسوب مى شود.
امام خمینی (ره) و آیت اله فاضل لنکرانی وطن عرفی را قبول ندارند.
پی‌نوشت‌ها:
1.توضیح المسائل مراجع ، ج 1، مسئله 1331
2.همان ، مسئله 1329و 1330
3.همان ، مسئله 1331