با توجه به این که خواندن سوره‌هایی مساوی با ثواب خواندن کل قرآن است، چرا ضرورت دارد قرآن بخوانیم؟
این گونه ثواب‌ها با توجه به محتوای این سوره‌ها و برای آگاهی از آن معارف است، مثلاً سورة حمد دربردارندة عصارة‌معارف قرآن کریم است،چون خطوط کلی و اصول سه گانه معارف دینی (مبدأ شناسی، رسالت شناسی و معاد شناسی) در آن آمده که مایة‌هدایت و سعادت سالکان به صلاح دنیا و آخرت است و با کم‌ترین الفاظ و روشنترین معانی آمده است.(1)
اما چرا ضرورت دارد همة قرآن را تلاوت کنیم؟ برای این که هر سوره‌ای بیان کنندة تفصیلی معارفی است که در سوره‌های پرمحتوا و کلی آمده است،نیز برای این که بیشتر از جزئیات معارف الهی بهره‌مند شویم، باید آنها را نیز تلاوت کنیم و در آن تدبّر نماییم. این تفاوت در آیات تکوینی (جهان هستی و طبیعت) نیز به چشم می‌خورد، مثلاً بعضی میوه‌ها حاوی اکثر ویتامین‌ها هستند اما انسان را از میوه‌ها و مواد غذایی دیگر کاملاً بی نیاز نمی‌کنند. در آیات تشریع نیز چنین است،گرچه پاره‌ای سوره‌ها و آیات حاوی فشرده و عصارة معارف کلی است، اما از تلاوت سوره‌ها و آیات دیگر بی نیاز نمی‌کند، زیرا به اصطلاح هر گلی بویی و هر غذایی طعمی و لذتی و خاصیتی دارد. آیات قرآن نیز تأمین کننده غذای روح انسان هستند و در مجموع پاسخگوی نیاز روحی بشر هستند و به تلاوت همة آنها نیاز است.
از طرف دیگر ثواب‌های بسیار زیادی که برای خواندن بعضی از سوره‌ها نقل شده است،از باب بخشش خداوند است،پس چه اشکال دارد که انسان با خواندن سوره‌های دیگر ،عطای بیشتری را از خداوند دریافت نماید.
پی‌نوشت‌ها:
1 – تفسیر تسنیم، آیت الله جوادی آملی، ج1، ص 258.
