چپ و راست یعنی چه ؟

دو اصطلاح چپ و راست اعتباری است . مخالفان و موافقان سیاست های جاری در هرمملکت , به این دو عنوان خوانده می شوند. البته ممکن است افرادی که متهم به چپی یا راستی هستند, آن راقبول نداشته باشند, اما دیگران آنان را به راستی یا چپی نام گذاری می کنند, مثلاً در حال حاضر در کشور ما, به کسانی گفته می شود که موافق با نظام حاکم و سنّتی و همراه با محافظه کاری اند و اصطلاح به کسانی گفته می شود که مخالف با آن ها یا مخالف با بعضی از عقاید آن ها هستند.
اما به نظر ما همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند این اصطلاحات در کشور ما درست نیست و نمی توان برای آن حدّ و مرز مشخصی قائل شد.
مثلاً چپی ها خود را اصلاح طلب می دانند و راستی ها هم می گویند ما اصلاح طلب هستیم و موافق با افسادنیستیم و اصلاح طلبی می کنیم .
اصطلاح چپ و راست , بعد از انقلاب فرانسه رواج یافت , که در مجمع ملی آن نمایندگان انقلابی تندرو درطرف چپ و محافظه کارها در طرف راست می نشستند چپ به معنای انقلابی بودن و هواداری از دگرگونی بودو راست به معنای مخالفت با هر گونه دگرگونی است , اما از آن پس چنان فراز و نشیبی از نظر معنا پیدا کرد که تعیین مرز روشنی میان آن دو تا ممکن است . به طور کلی , جریان چپ شامل همهء گروه های بهبود خواه وانقلاب خواه جدید است که هواداری از دگرگونی ها, از میان برداشتن فاصله های طبقاتی , گرایش به عقل واستدلال و داشتن باورهای فلسفیِ غیر دینی یا ضد دینی , گرایش به سنّت شکنی و داشتن روحیه یا روش انقلابی , از خصوصیات آنان است و اما جریان راست به گروهی گفته می شود که در برابر چپ باشد وخصوصیات آن ها دفاع و پشتیبانی از نهادهای سنّتی , دفاع از آزادی های سیاسی و اقتصادی فردی , دفاع از نظام پارلمانی می باشد. در سال های اخیر اصطلاح راست و چپ برای دسته بندی های داخلی حزب ها نیز به کارمی رود, چنان که در حزب محافظه کار انگلستان مراد از جناح چپ , محافظه کارانی هستند که برخی از مفاهیم چپ , مانند برنامه ریزی اقتصادی , گسترش خدمات اجتماعی و آزادی مستعمره ها را می پذیرند. در حزب کارگر آن کشور, مراد از جناح چپ گروهی است که هوادار سوسیالیسم یا هر چه زودتر رسیدن به سوسیالیسم است و جناح راست عنوان غیر سوسیالیسم یا لیبرال ها در آن حزب است . در حزب کمونیست چین جناح هوادار مائو و انقلاب فرهنگی , جناح چپ و جناح هوادار لیوشائوچی جناح راست به شمار می رفت .(1)
----------------------------------------------------------------------------------------------------
پـاورقی :
1) داریوش آشوری , دانشنامهء سیاسی , ص 122.