سلام علیکم؛
چند روز پیش در یکی از برنامه هایی که به ناچار آن را مشاهده کردم، شخصی بیان می داشت که افرادی قائل به این موضوع هستند که امام حسن عسکری (علیه السلام) دارای فرزندی نبوده است!
خواهشمند است در خصوص این موضوع توضیحات لازم را مبذول فرمایید.
با تشکر
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني
بله؛ برخی این مساله را مطرح نمودند که امام حسن عسکری (ع) فرزند نداشته است ، این امر از یک توسط مدعیان امامت مانند جعفر کذاب مطرح گردید ، تا از این طریق به امامت برسد . او چه هنگام زنده بودن برادرش امام حسن وچه هنگام شهادت برادرش ادعا می کرد که امام حسن (ع) عقیم بوده وهیچ فرزندی نداشته است ، ازسوی دیگر این امر توسط حکومت های معاصر امام حسن عسکری مطرح می شد تا این فضابه وجود آید که شیعیان بعد از امام حسن(ع) امام ندارند. متاسفانه امروز نیز دربرخی سایت وبلاک ها چنین وانمود می شود که امام حسن عسکری (ع) فرزند نداشته است ،این امر نیز به منظور تضعیف فرهنگ مهدویت صورت می گیرد، این در حالی است که دلایل قوی درباره ولادت، زنده بودن ودیگر مسایل مربوط به امام زمان وجود دارد. از جمله : وقتى امام عسكرى (ع) را كفن كرده و در تابوت گذاشته بودند. جعفر پيش رفت تا بر جنازه امام نماز گزارد. وقتى كه خواست تكبير نماز را بگويد، ناگاه كودكى گندمگون و سياه موى كه دندانهاى پيشينش قدرى با هم فاصله داشت، بيرون آمد و لباس جعفر را گرفت و او را كنار كشيد و گفت: عمو! كنار برو، من بايد بر پدرم نماز بخوانم. جعفر، در حالى كه قيافهاش دگرگون شده بود، كنار رفت. آن كودك بر جنازه امام نماز خواند. (1)
همچنین دشمنان از زنده بودن امام زمان (ع) احساس خطر ودرصدد ضربه زدن به امام زمان بودند (2 ) اگر امام زمان نبودبرای چه دشمنان احساس خطرمی کردند ؟ از همه مهم تر درروایات متعدد تصریح شده است که امام زمان ظهور وحکومت جهانی تشکیل خواهد داد وجهان خالی از حجت نیست. «احمد بن اسحاق»، يكى از ياران خاص و گرانقدر امام عسكرى (ع) مىگويد: به حضور امام عسكرى (ع) رسيدم مىخواستم درباره امام بعد از او بپرسم، حضرت پيش از سؤال من فرمود: اى «احمد بن اسحاق»! خداوند از زمانى كه آدم را آفريده تا روز رستاخيز، هرگز زمين را از «حجت» خالى نگذاشته و نمىگذارد. خداوند از بركت وجود «حجت» خود در زمين، بلا را از مردم جهان دفع می کند (3) همچنین محدثين شيعه و سنّي، روايات متعددي از پيامبر (ص)نقل كرده اند كه حضرت مهدي (عج) از اولاد امام حسين (ع)است از جمله:
شيخ صدوق به روايت عبدالرحمان بن سَمره از پيامبر (ص) نقل كرده است كه: امام امام زمان از نسل امام حسین است و زمين را از قسط و عدل پر مي كند...(4) باز شيخ صدوق از امام حسين (ع)پنج حديث نقل نموده كه آن حضرت فرموده است، امام قائم از فرزندان من مي باشد او قائم اهلبيت ما است و او صاحب غيبت است.(5) علما و محدثين اماميه، از جمله علامه مجلسي،(6) شيخ مفيد،(7) شيخ صدوق (ره) (8) ... اتفاق دارند كه حضرت مهدي (عج) در نيمه شعبان سال 255 در سامرا چشم به جهان گشود. و از علماي اهل سنت افراد متعددي اين مطلب را نقل كرده اند كه مي توان به موارد ذيل اشاره كرد: ابن خلكان مي گويد: "ابوالقاسم محمد فرزند حسن عسكري فرزند علي الهادي فرزند محمد جواد، دوازدهمين امام شيعه است. لقب معروف او "حجت" است... او در نيمه شعبان سال 255 متولد شد... (9) ابن مسعود مورخ معروف مي گويد: ابومحمد حسن بن علي العسكري، در هنگام وفات 29 سال داشت او پدر مهدي منتظر است.(10)
عبدالوهاب شعراني آورده است: "مهدي از اولاد امام حسن عسكري (ع) است. او در نيمه ماه شعبان سال 255 متولد شد. او زنده است تا اين كه با عيسي بن مريم ملاقات كند. (11) محمد شافعی. (12) سبط ابن جوزي،. (13) . شبلنجي.(14) نیز به این امر اعتراف نموده اند
نکته قابل دقت این است که دربرخی روایات به ویژگیهای وخصوصیات امام زمان نیز اشاره شده است که جای شبهه را باقی نمی گذارد . شيخ صدوق (ره) به رو ايت احمد بن اسحاق نقل مي كند كه پس از حضور به خدمت امام حسن عسكري وسوال از امام آينده... آن حضرت كودكي سه سالة را آورده كه چهره او مثل ماه مي درخشيد و فرمود: اسم او اسم پيامبر (ص) و كنيه او كنية آن حضرت است. بعد از من امام است و جهان را پر از عدل مي كند... .(15) شيخ الاسلام جويني (حمويني) در حديث طولاني نقل مي كند كه: ... خداوند در صلب امام حسن عسكري نطفة پاك و مبارك قرار داده است كه امام تقي و نقي است و به عدل حكم مي كند.(16) همچنین برخی از آیات وجود دارد که بر ظهور وحکومت امام زمان (ع) ... تاویل شده است. (17)
پی نوشت ها :
1. مهدی پیشوایی ، سیره پیشوایان ، قم، موسسه امام صادق (ع)، 1379، چاپ یازدهم ، ص 659.
2. همان، 661.
3. همان، 651.
4. ابي جعفر محمد بن بابويه قمي (شيخ صدوق)، كمال الدين، اتمام النعمه، انتشارات جامعه مدرسين، قم، 1363. ج 2، باب 24، ص 282.
5. همان، ج 2، باب 30، ص 328.
6. محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، بيروت ، مؤسسه الوفاء ، 1983 م. ج 13 فصل بشارت حضرت مهدي (عج).
7. محمد بن نعمان (مفيد)، الارشاد في حجج الله العباد، مؤسسه آل البيت، 1314 هـ . ص 346.
8. ابوجعفر محمد ابن بابويه قمي (صدوق)، كمال الدين اتمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، قم، نشر دارالحديث ، 1380. ج 2، باب 42
9. شمس الدين احمد بن خلكان، وفيات الاعيان، بيروت ، دار صادر ، 1978. ج 3، ص 316.
10. ابي الحسن ابن مسعود، مروج الذهب، قم ، انتشارات دار الهجرت ، 1363 ش. ج 4، ص 199.
11. عبدالوهاب شعراني، اليواقيت و الجواهر، چ مصر، 1307 ق؛ و ر.ك: محي الدين عربي، فتوحات مكيه، ج 3، باب 366، بيروت، مؤسسه اعلمي؛ و بشراوي، عبدالله، الاتحاف بحب الاشراف، ص 178، چ مصر، 1316 ق.
12. محمد بن طلحه شافعي، المطالب السئول في مناقب آل الرسول، بيروت ، مؤسسه ام القراء، ، 1420. ص 88.
13. سبط ابن جوزي، تذكرة الخواص، بيروت، مؤسسه اهل البيت1981 م. ، ص 88.
14. شيخ مؤمن شبلنجي شافعي، نور الابصار، بيروت، دار الفكر ، 1979 م. ص 185.
15. ابوجعفر ابن بابويه قمي، كمال الدين تمام النمعة،قم، ترجمه منصور پهلوان، نشر دار الحديث1380. ج 2، باب 38، ص 80.
16. شيخ الاسلام ابراهيم محمد جويني شافعي، فرائد السمطين بيروت، مؤسسه طبع و نشر، ، ط اول، 1978م. ، ج 2، باب 35.
17. نور (24) آیه 55.
