چرا حضرت محمد با خدیجه که بزرگ تر از ایشان بود ازدواج کردند؟ در اسلام که جایز نمی باشد.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
از نظراسلام از دواج بازني كه از نظر سني بزرگتر از خود انسان باشد، حرام نيست، بر اين اساس ازدواج رسول خدا (ص) با حضرت خديجه (س) اشكال ندارد.
همچنين جايگاه و كمالات حضرت خديجه سبب شد كه حضرت با خديجه ازدواج نمايد.
در مورد سن حضرت خديجه در هنگام ازدواج با پيامبر (ص) مورخان و سيره نويسان اقوال گوناگوني را بدين شرح بيان داشته اند:
1. بيست و پنج؛ (1)
2. بيست و هشت؛ (2)
3. سي؛ (3)
4. سي و پنج؛ (4)
5. چهل؛ (5)
6. چهل و چهار؛ (6)
7. چهل و پنج؛ (7)
8. چهل و شش (8). (9)
از ميان اين اقوال هشتگانه تنها دو قول است كه طرفداراني دارد: يكي قول به اين كه حضرت خديجه در هنگامي كه به عقد پيامبر درآمد بيست و هشت ساله بود، و ديگري چهل ساله. آنچه معروف و بيشتر مورد پذيزش مورخان و سيره نويسان قرار گرفته، اين است كه آن بانوي گرامي حدوداً چهل ساله بود كه به عقد پيامبر درآمد. و از جمله دليلي كه ذكر مي كنند، سخن حكيم بن حزام، خواهرزاده حضرت خديجه است كه مي گويد: عمّه من كه چهل ساله بود، با رسول الله بيست و پنج ساله ازدواج كرد. (10)
مورخ نامدار معاصر، سيد جعفر شهيدي در اين باره مي نويسد:
چنانكه بين مورخان شهرت يافته و سنت نيز آن را تأييد مي كند، خديجه به هنگام ازدواج با محمد (ص)، چهل سال داشت، ولي با توجه به تعداد فرزنداني كه از اين ازدواج نصيب او گشت، مي توان گفت: تاريخ نويسان رقم چهل را از آن جهت كه عدد كاملي است، انتخاب كرده اند.
در مقابل اين شهرت، ابن سعد با اسناد خود از ابن عباس روايت مي كنند كه سن خديجه هنگام ازدواج با محمد (ص) بيست و هشت سال بود.(11)
بديهي است كه اظهار نظر قطعي در باره جزئيات تاريخي شخصيت ها بسيار مشكل است؛ حتي در باره ولادت پيامبر (ص) كه ضبط جزئيات زندگي او بيش از هر كس مورد توجه بوده اتفاق نظر وجود ندارد.
براي آگاهي بيشتر، ر. ك: همسران پيامبر (ص) ، پرسش ها و پاسخ ها، حسن عاشوري لنگرودي.، همچنين درباره حضرت خديجه به كتاب هاي زير مراجعه فرماييد:
-جعفر سبحاني ، فروغ ابديت - قسمت ازدواج پيامبر (ص) با خديجه -
- ابراهيم آيتي
تا ريخ پيامبر اسلام ،-قسمت ازدواج حضرت با خديجه -
پي نوشت ها:
1. السيرة الحلبية، حلبي، ج 2، ص 377 ، سال چاپ 1400، بيروت - دار المعرفة، ج1، ص 140.
2. حاكم نيشابوري، ابوعبدالله محمد بن عبدالله ( م 405 ﻫ . ق )، المستدرك علي الصحيحين، تحقيق: يوسف مرعشي، دارالمعرفة، بيروت، 1406 ﻫ . ق، ج3، ص 183؛ كشف الغمة، ج3، ص 132؛ سير اعلام النبلاء، ج2، ص 111.
3. السيرة الحلبيه، ج1، ص140.
4. ابن كثير، حافظ ابو الفداء اسماعيل بن كثير الدمشقي (701- 774 ﻫ.ق )، البداية و النهايه، تحقيق: علي شيري، ( چهارده جزء در هفت جلد) چاپ اوّل: دار احياء التراث العربي، بيروت، 1408ﻫ . ق/1988م، ج2، ص 295.
5. ابن سعد، محمد، كاتب واقدي ( 268 - 230ﻫ.ق)، الطبقات الكبري، هشت جلدي، دار صادر، بيروت، 1405ﻫ . ق/1985م، ج1، ص 126- 5 ؛ ابن هشام، السيرة النبويه، ج 4، ص 581.
6. واقدي، تهذيب الا سما ء ج2، ص303.
7. واقدي، تهذيب الأسماء، ج2، ص 342؛ مختصر تاريخ دمشق، ج2، ص 275.
8. انساب الاشراف، ج1 ، ص 98.
9. الصحيح من سيرة النبي الاعظم، ج2، ص 115 و 116.
10. انساب الاشراف، ج1، ص 108.
11. جعفر شهيدي، زندگاني فاطمه زهرا (س)، تهران ، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ص 23.
موفق باشید.