حدیثی نقل شده که خداوند مهربان تر مادر است.چه دلایلی این مساله را اثبات میکند؟با تشکر ازشما.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
دوست بزرگوار به چند دليل مهرباني و رحمت خداوند نسبت به بندگانش برتر از مهرباني و دلسوزي مادر نسبت به فرزندش مي باشد:
1.تمام محبت ها و زحمات بي منت مادر برآمده از علاقه و عشق خالص او نسبت به فرزندش مي باشد يعني براي تسلاي دل عاشق خود هر چه دارد براي فرزندش فدا مي كند، اگر چه اين خود خواهي چيزي از ارزش اين گذشت مادر كم نمي كند، ولي اين واقعيتي است كه با گذشت زمان و رشد فرزند و تعداد فرزندان و سرگرم شدن مادر به فرزندان كوچك تر و عزيزتر، سهم فرزند بزرگتر كه از آب و گل در آماده و كمتر به مراقبت نياز دارد از توجه و ابراز علاقه مادر كاهش مي يابد و ...
لكن با مقايسه آن با تفضل و رحمت و بخشش خداوند اين حقيقت روشن مي شود كه خداي متعال حتي در بخشيدن و توجه كردن به بندگان خودش و هدايت آنها به مسير سعادت به همين ميزان كه در مادر ارضاء حس مادري مطرح است هم محتاج بندگان خود نيست و صرفا از روي كرم و كمال بي منتهي خود مي بخشد و نه تعداد بندگانش باعث كاهش توجه و عنايت او به ديگر بندگان مي شود ونه گذشت زمان و رشد و نمو آنها و رسيدن بنده گانش به مقصد كمال ذره اي از رحمت او مي كاهد، بلكه با تعالي آنها روز به روز بر لطف و عنايت ويژه الوهيش افزوده مي گردد.
2. اگر چه در محبت مادر خلوصي نهفته است كه در آينده، مادر هر چه قدر هم كه در برابر خدمت خود بر فرزند منتي بگذارد فرزند بر ديده مي نهد و مي پذيرد، ولي واقعيت اين است كه غالب مادران در عين خدمت و محبت به فرزندان دلبندشان نيم نگاهي هم به آينده و اميد جبران فرزند و مراقبت از مادر در دوران كهولت سن دارند، در حالي كه ذات خداوند از هر احتياجي مبراست و هر چه مي دهد و هر تفضلي كه مي نمايد ثمرش جز براي خود بنده نيست، حتي در اطاعت و بندگي او نيز هر چه هست عائد بندگان مي شود و بس.
3. محبت مادر به قدري زياد است كه بسياري از مادران وقتي بين صلاح فرزند و عاطفه مادري تزاحمي ايجاد مي گردد نمي توانند مصلحت فرزند را بر عاطفه مادري ترجيح دهند و دلسوزي بيش از حد در برخي مواقع مانع رفتن فرزند به مسيري كه حقيقتا به صلاح اوست مي شود، اگر چه خداوند به احترام مقام بلند مادر و پدر اطاعت از آنها را حتي در اين موارد نيز تا جائي كه اين خواسته مادر منجر به شكستن حريم واجب و يا ارتكاب حرامي نشود بر فرزند تكليف مي نمايد، لكن در خواسته ها و اوامر الهي به همين قدر هم چيزي از مصلحت بندگان فروگذار نمي شود.
اگر چه سخن در اثبات اين برتري بسيار است و همين بس كه بدانيم خداوند متعال خود كمال مطلق است و هر فضلي كه در مخلوقات او به صورت محدود مشاهده مي نمائيم در وجود او با كمال بي منتهايش وجود دارد يعني اگر مهر و علاقه عظيم مادر نسبت به فرزند پرورش يافته در دامان او را در عالم خارج مي بينيم بايد بدانيم كه قطعا كمال اين صفت در وجود پروردگار عالم وجود دارد .
خدائي كه خالق كل عالم هستي بوده و چرخه جهان را در جهت رشد و تعالي انسان تنظيم نموده است و همه غرائز و كششهاي دروني لازم را نيز در نهاد همه افرد متناسب با نقش آنها در اين هدف بزرگ قرار داده است و همين مهر و عاطفه مادري را در نهاد مادر به وديعه مي گذارد تا خواب شيرين خويش را براي تربيت و پرورش فرزندش رها كند و بي منت بنده اي را كه در غالب فرزند به او مي سپارد به نيكي در بستر رشد و هدايت قرار دهد؛قطعا چنين پروردگاري نسبت به همه بندگان خود دريائي بيكران از رحمت و محبت و شفقت است كه كمال قدر و منزلت و حدود آن براي هيچ كس قابل درك نيست.
موفق باشید.
