در احادیث بسیاری نقل شده که زن بایستی از شوهر فرمانبرداری کند و در غیر این صورت گناه کرده است و خداوند از چنین زنی روی بر می گرداند آیا این امر در دوران عقد قبل از عروسی هم صدق می کند؟

همان گونه که در مکاتبه قبلی خدمت تان عرض کردیم، وقتي بین دختر و پسری، عقد ازدواج (موقت و دائم) خوانده شود، دختر و پسر بر هم حلال و مَحرم یکدیگر مي‏شوند و از لحاظ شرعی و قانونی زن و شوهر محسوب می گردند، حتی می توانند نزدیکترین روابط زناشویی را با هم داشته باشند و از وجود هم لذت ببرند ولی باید توجه داشت که در حال حاضر از لحاظ عرفی، برقراری روابط زناشویی پیش از عروسی رسمی، از لحاظ عرف مردم و نگرش خانواده ها مقبولیت لازم را ندارد به همین خاطر به دختران و پسران توصیه می کنیم که تا آنجایی که امکان دارد به این سنت و اعتقاد مردم و پیشینیان احترام بگذارند و روابط زناشویی با هم نداشته باشند.
برقراری روابط زناشویی و جنسی آن هم به صورت کامل در دوران عقد، ممکن است خواسته یا ناخواسته، مشکلاتی را برای دختر و پسر به همراه داشته باشد؛ اول این که چون در برخی از خانواده های سنتی و مذهبی، شب عروسی و زفاف از اهمیت ویژه ای برخوردار است و خانواده ها به آداب آن مقید هستند، دوست دارند آداب آن به صورت کامل اجرا شود. از طرف دیگر، از آنجا که برای برخی از خانواده ها، اثبات بکارت دختر منحصر در شب عروسی و زفاف است و با رابطه ای که عروس و داماد در شب زفاف برقرار می کنند و دستمال خون آلود خود را به بزرگان و افراد خاص فامیل نشان می دهند، باکره بودن دختر را به اثبات می رسانند و از سوء برداشت های بعدی جلوگیری می کنند، حال با برقراری روابط جنسی پیش از عروسی، این مسئله با مشکل روبرو می گردد. از سوی دیگر، علی رغم گسترش وسایل جلوگیری، احتمال حاملگی در صورت برقراری روابط زناشویی در دوران عقد وجود دارد. خیلی از خانواده ها حامله شدن دختر قبل از برگزاری عروسی رسمی و در خانه پدر را امری ناپسند می دانند و از حرف و حدیث ها، مورد تمسخر واقع شدن و نگاه های دیگران نگرانند. از طرفی، شدت حیای خود دختر و پسر اجازه نمی دهد که آنها در خانه والدین و پیش از عروسی رسمی روابط نزدیک زناشویی باهم داشته باشند و احیاناً در این اثنا باعث حاملگی و مشکلات همراه آن گردند. چه بسیار دختر و پسری که به خاطر حاملگی دختر، مجبور به تغییر برنامه ها و جلو انداختن مراسم عروسی شده اند و یا از این بابت پیش پدر و مادر و سایر بستگان خجالت زده و شرمسار گردیده اند. از سوی دیگر، از آنجا که در دوران عقد، شناخت دختر و پسر از هم بیشتر و واقع بینانه تر می گردد، اگر آنها در این دوران به این نتیجه برسند که به درد هم نمی خورند، به سادگی می توانند از هم جدا شوند در حالی که برقراری روابط زناشویی در دوران عقد، این مسئله را با مشکل مواجه می کند چرا که دیگر آنها نمی توانند به راحتی از هم جدا شوند و یا ترجیح می دهند که یک عمر بسوزند و بسازند و یا در صورت جدایی، مطلقه محسوب می شوند و برای ازدواج بعدی با مشکل مواجه می گردند.
در دوران عقد، بنا به نظر مراجع بزرگوار و تفاوتی که در این میان بین نظرات برخی از آنان وجود دارد، وظایفی که به عهده زن و شوهر نهاده شده است؛ تمام وظایف زن و شوهری به صورت کامل به دختر و پسر بار نمی شود. بر فرض مثال، برخی از مراجع معظم تقلید بر این باورند که چون در دوران عقد، معمولاً شوهر نفقه زن را نمی پردازد و دختر در خانه پدر سکونت دارد و عملاً پدر نفقه دختر را می دهد، تمکین زن از شوهر در مسائل زناشویی و اجازه خروج از منزل و مسائل دیگر، به همان شدتی که در زندگی مستقل آنان توصیه شده است، الزامی نیست. از طرف دیگر، به فقوای بسیاری از مراجع، زن می تواند قبل از دریافت مهریه در صورتی که مهریه اش نقد باشد، از روابط جنسی با شوهرش خودداری کند.
با این توضیحات، اگر باز شوهرتان خواستار روابط نزدیک هستند؛ سعی کنید در درجه اول عروسی را جلو بیندازند و یا این که روابط زناشویی خود را در سطح ابتدای قرار دهند و مراحل اصلی و نهایی را به بعد از عروسی رسمی مؤکول کنند.