آیا در دیدگاه اسلام نحس وجود دارد؟

قرآن کریم می فرماید: «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ؛ (1) ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آن ها فرستاديم».
"نحس"، در اصل به معناى سرخى شديدى است كه گاه در افق ظاهر مى‏شود و همچون شعله آتش بى دودى است كه عرب آن را "نحاس" مى‏گويد. سپس اين واژه به هر چيز "شوم" در مقابل "سعد" اطلاق شده است.
"مستمر" اگر صفت براى نحس باشد، معنايش اين است كه نحوست اين روز ادامه يافت تا همگى را هلاك كرد.
بعضى نيز نحس را به معناى "پر گرد و غبار" تفسير كرده‏اند؛ چرا كه اين تندباد به قدرى غبارآلود بود كه يكديگر را نمى‏ديدند. وقتى از دور نمايان گشت، آن ها تصور كردند ابر پر بارانى به سوى آنان مى‏آيد! اما به زودى فهميدند كه تندبادى است مأمور عذاب و هلاك آن ها. (2)
گرچه میان مردم معروف شده است که بعضی روزها مبارک و بعضی روزها شوم و نحس می باشد، ولی روایتی از معصومین در این زمینه وارد نشده که بگوییم چنین مطلبی وجود دارد.
از نظر عقل نیز چنین مطلبی صحیح به نظر نمی رسد؛ زیرا در اجزای زمان تفاوتی نیست و همه روزها و شب ها آفریده خدایند. معنا ندارد یکی از روزهای خدا را نحس بدانیم. پس اگر دلایل شرعی از طریق روایات بر نحوست برخی ایام در دست باشد، باید مورد توجه قرار گیرد. (3) در غیر این صورت، صحیح نیست.
معروف بودن سعد و نحس ایام در میان مردم، به خود آن روز مرتبط نمی شود؛ بلکه در ارتباط با حوادثی است که در آن روز واقع شده است. از امیر مؤمنان علی (ع) نقل شده است که فرمود: در روز چهارشنبه قتل هابیل به دست قابیل واقع شد (4)، یا گفته شده روز سوم ماه نحس است؛ چون آدم و حوا از بهشت بیرون رانده شدند. (5) بنابراین، نحس بودن در این موارد، مرتبط به خود آن روز نیست؛ بلکه مربوط به وقایع موجود در آن روز می شود.
پی‌نوشت‌ ها:
1. قمر (59)، آیه 19.
2. مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1379ش، ج ‏23، ص 38.
3. همان، ص 41.
4. همان، ص 42.
5. همان، ص 43.