ويژگي هاي شخصيت امام علي عليه السلام

پاسخ:
@@@@با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در این ماه عزیز؛ و تشکر به خاطر ارتباطتان با این مرکز؛
امام علی (ع) دارای خصوصیات و فضایلی است که وی را از شخصیت های جهانی متمایز می کند. على (ع)بشر بود، ولى خصوصيات وجود او در هيچ بشرى ديده نشده است،كارهاى حضرت شبيه ساير مردم نبود تا مردم بتوانند او را از مقايسه با خود بشناسند، بلكه مظهر العجايب و الغرايب بود كه تمام افراد بشر را در گذشته و آينده مبهوت نموده و خواهد نمود ! در این جابه برخی خصوصیات امام اشاره می شود :
نخستين كسى كه اسلام آورد.
نخستين افتخار على (ع) در اين دوران پيشگام بودن وى در پذيرفتن اسلام، يا به عبارت صحيح‏تر، ابراز و اظهار اسلام ديرينه خويش است، زيرا على (ع) از كوچكى يكتاپرست بود . هرگز آلوده به بت پرستى نبود تا اسلام او به معناى دست كشيدن از بت پرستى باشد ، در حالى كه در مورد ساير ياران پيامبر چنين نبود .پيشگام بودن در پذيرفتن اسلام، ارزشى است كه قرآن مجيد روى آن تكيه كرده و صريحا اعلام نموده است كه كسانى كه در گرايش به اسلام پيشگام بوده‏اند، در پيشگاه خدا ارزش والايى دارند:
«و پيشگامان، پيشگام، آنان مقربانند.» دانشمندان و محدثان نقل مى‏كنند: حضرت محمد (ص) روز دوشنبه به نبوت مبعوث شد . على (ع) فرداى آن روز (سه شنبه) با او نماز خواند. امام در خطبه «قاصعه» مى‏فرمايد: «آن روز اسلام جز به خانه پيامبر و خديجه راه نيافته بود . من سومين نفر آن ها بودم. نور وحى و رسالت را مى‏ديدم، و بوى نبوت را مى‏شنيدم.
على (ع) برادر پيامبر (ص)
اخوت اسلامى و پيوند برادرى از اصول اجتماعى آيين اسلامى است. پيامبر اسلام به صورت هاى مختلف و گوناگون در ايجاد و استوار ساختن اين پيوند، كوشش نموده است. از آن جمله پس از ورود به مدينه تصميم گرفت ميان مسلمانان مهاجر و انصار پيمان برادرى منعقد سازد، به اين منظور روزى در اجتماع مسلمانان به پا خاست و فرمود: تآخوا فى الله اخوين اخوين؛ در راه خدا، دو تا دوتا برادر شويد. آن گاه مسلمانان دو به دو دست يكديگر را به عنوان برادرى فشردند . بدين ترتيب وحدت و همبستگى بين آنان استوارتر گرديد. پس از آن كه براى هر يك از حاضران برادرى تعيين گرديد، على (ع) كه تنها مانده بود، با چشمان اشكبار به حضور پيامبر عرض كرد: بين من و كسى پيوند برادرى برقرار نساختى. پيامبر فرمود: تو برادر من در دو جهان هستى.آنگاه بين خود و على (ع) عقد برادرى خواند. اين موضوع ميزان عظمت و فضيلت على (ع) را به خوبى نشان مى‏دهد . روشن مى‏سازد كه وى تا چه حد به رسول خدا نزديك بوده است.
شجاعت و حضور در جنگ
پيامبر اسلام پس از هجرت به مدينه، بيست و هفت «غزوه»با مشركان و يهود و شورشيان داشت كه على (ع) در بيست و شش غزوه از اين غزوات شركت داشت . فقط در غزوه «تبوك» به علت حساسيت شرائط كه بيم آن مى‏رفت منافقان در غياب پيامبر در مركز حكومت اسلامى دست به توطئه بزنند، به دستور پيامبر (ص) در مدينه ماند. امام در جنگ های جنگ بدر و جنگ احزاب (خندق)...حضور داشت و بسیارتاثیرگذار بود. جملات پیامبر میزان تاثیر گذاری حضرت را می رساند:« پيكار على بن ابيطالب در جريان جنگ خندق با عمرو بن عبدود از اعمال امت من تا روز قيامت حتماً افضل است.»
بهترین رهبر
على (ع ) پس از پيامبر شايسته ترين فرد عالى براى اداره امور جامعه اسلامى بود. در حوزه اسلام جز پيامبر اسلام هيچ كس از نظر فضيلت , تقوا, بينش فقهى , قضائى , جهاد و كوشش در راه خدا و ساير صفات عالى انسانى به پايه على (ع ) نمى رسيد. به دليل همين شايستگي ها, حضرت بارها به دستور خدا و توسط پيامبر اسلام به عنوان رهبر آينده مسلمانان معرفى شده بود كه از همه آن ها مهم تر جريان غدیر است .
سایر صفات
، معنویت ، عدالت، علم ،سخاوت و ايثار ،فصاحت و بلاغت على (ع) ،يتيم نوازی ولادت در خانه خدا از دیگر صفات امام می باشند .ویژگی های امام موجب گردیده است که حضرت مورد توجه اندیشمندان جهان قرار گرفته است .
جرج جرداق مسیحی:
" آيا از فرمانروايي خبر داري که خود نان سير نخورد، زيرا که در کشور او کساني يافت مي شدند که با شکم سير نمي خوابيدند و جامه نرم نمي پوشيدند؟زيرا در ميان ملت کساني بودند که لباس خشن و درشت مي پوشيدند و درهمي را اندوخته خود نساخت؟ و به فرزندان و ياران خود هم وصيت کرد که غير از اين راه و روش نپيمايند. برادر خود را به خاطر يک دينار - که بدون حق از بيت المال طلب مي کرد - مورد بازخواست قرار داد . پيروان و فرمانداران خود را به خاطر يک گرده نان که به عنوان رشوه از ثروتمندي گرفته و خورده بودند، تهديد کرد و به محاکمه و دادگاه کشانيد.
نزد حقيقت و تاريخ يکسان است او را بشناسي يا نشناسي. تاريخ و حقيقت گواهي مي دهند که او وجدان بيدار و قهار، شهيد نامي، پدر و بزرگ شهيدان، علي بن ابي طالب، صوت عدالت انساني، شخصيت جاويدان شرق است. چه مي شد بر تو اي دنيا، اگر نيروهاي خود را جمع مي كردي و در هر زماني يك علي مي آوردي با عقلش و قلبش و با زبان و ذوالفقارش! "
• استاد امين نخله ، از دانشمندان مسيحي:
" هر گاه كسي بخواهد بيماري روح وروان خود را درمان كند، بايد به گفتار امام علي(ع) در نهج البلاغه روي آورد و راه و روش زندگي را در پرتو اين كتاب ارزشمند بياموزد."
• محمد بن ادريس، رئيس مذهب شافعي از مذاهب اربعه اهل تسنن، درباره علي (ع) سروده اي دارد.
• ميخائيل نعيمه، نويسنده صاحب نظر و متفكر انساني مسيحي عرب:
"هيچ مورخ و نويسنده اي هر اندازه هم كه از نبوغ و رادمردي ممتاز برخوردار باشد، نمي تواند قيافه كاملي از انسان بزرگي مانند علي(ع) در مجموعه اي كه حتي داراي هزار صفحه باشد، ترسيم نمايد و دوراني پر از رويدادهاي بزرگ مانند دوران او را توضيح بدهد. تفكرات و انديشه هاي آن مرد عرب و گفتار و كرداري را كه ميان خود و پروردگارش انجام داده ، نه گوشي شنيده و نه چشمي ديده است. تفكرات ، ايده ها و گفتار و كردار او خيلي بيش از آن بوده كه با دست و زبان و قلم وي بروز كرده و در تاريخ ثبت شده است."
• عبدالفتاح عبدالمقصود، نويسنده و دانشمند مشهور مصري، مي نويسد:
" پس از محمد (ص) كسي را نديده ام كه شايسته باشد پس از او قرار گيرد، يا بتواند در رديفش بيايد، جز پدر فرزندان پاك و برگزيده پيغمبر( علي بن ابي طالب) . در اين سخن به طرفداري تشيع وارد نشده ام، بلكه اين رايي است كه حقايق تاريخ به آن گوياست. او، برترين مردي است كه مادر روزگار تا پايان عمر خود چون او نزايد. اوست كه هرگاه هدايت طلبان به جستجوي اخبار و گفتارش برآيند، از هر خبري براي آنان شعاعي مي درخشد، آري او مجسمه اي از كمال است كه در قالب بشريت ريخته شده است."
جبران خليل جبران، نويسنده معروف مسيحي :
"علي از جهان درگذشت، در حالي كه شهيد عظمت خود شد. در حالي كه نماز ميان دو لبش بود و دلش از شوق پروردگار لبريز بود. عرب حقيقت مقام و قدر علي را نشناخت، تا از ميان همسايگان پارسي آنان، مردمي به پا خاستند و بين گوهر و سنگ ريزه را فرق گذاشتند."
بارون كاردايفو ،دانشمند فرانسوي:
"علي مولود حوادث نبود، بلكه حوادث را او به وجود آورده بود، اعمال او مخلوق فكر و عاطفه و مخيله خود اوست. پهلواني بود كه درعين دليري ، دلسوز و رقيق القلب. شهسواري بود كه هنگام رزم آرايي، زاهد از دنيا گذشته بود. به مال و منصب دنيا اعتنايي نداشت . در حقيقت ، جان خود را فدا نمود. روحي بسيار عميق داشت كه ريشه آن ناپيدا بود. در هر جا خوف الهي آن را فرا گرفته بود."
• شبلي شميل، از پيشتازان مكتب ماديگري، در فضايل اميرالمؤمنين (ع) مي گويد:
" پيشوا علي بن ابيطالب(ع) ، بزرگ بزرگان، يگانه نسخه اي است كه نه شرق و نه غرب ، نه در گذشته و نه در امروز صورتي مطابق اين نسخه نديده است..." (1)
پی نوشت ها :
1 مهدى پیشوای .سيره پيشوايان، قم موسسه امام صادق (ع) ، 1379، یازدهم، ص 3057( با تلخص )
.http://ghadirekhom.com/modules/smartsection/item.php?itemid=42