سه ماه است که نامزدکردهام اما نامزدم از من دوری مکند نمیگذارد به او دست بزنم یا بهاو نزدیک کنم یا حتی خود او به من دست بزندمن با نامزد قبلی که داشتم حتی دخول هم انجام دادیم راهی برایم پیش نهاد کنید
با سلام و تشکر به جهت ارتباطتان با اين مرکز.
در ابتدا لازم است سؤال شود که منظورتان از نامزدی چیست؟ بعضی از مردم دوران آشنایی پیش از عقد (قبل از این که صیغه عقد خوانده شود) را دوران نامزدی می گویند. اگر منظور شما همین نامزدی باشد، که جوابش مشخص است و در این دوران، هرچند قرار ازدواج گذاشته شده باشد و خانواده ها هم کاملاً در جریان باشند و موافق هم باشند، هنوز محرمیت ایجاد نشده است و هر گونه ارتباطی اشکال شرعی دارد. در این جا هیچ تفاوتی بین دو نامحرم و دو نامزد نیست و ارتباط به هر شکلی که باشد، برای آن ها اشکال دارد. اما اگر منظورتان از نامزدی این است که بین شما صیغه عقد خوانده شده است، در این صورت، هر گونه ارتباطی بین شما از نظر شرعی بی اشکال است. بنابراین، ما سؤال شما را طبق فرض دوم جواب می دهیم و به صورت اول، اصلاً کاری نداریم.
در مورد سؤالتان خوب بود که سن همسرتان و شرایط خانوادگی و مذهبی یا غیر مذهبی بودنشان و همچنین داشتن ازدواج قبلی (مثل خودتان) یا نداشتن آن را بیان می کردید.
مدت زمان سه ماه، زمان کمی است برای این که بخواهیم که همسر شما را دارای نوعی اختلال یا بی میلی و ضعف جنسی بدانیم. خیلی از دخترها به دلیل حجب و حیایی که دارند و با توجه به محیط زندگی شان در خانه پدری، در مورد این مسائل نوعی خجالت و حیا دارند؛ مخصوصاً اگر سن آن ها کم باشد. از این رو، شما باید به ایشان کمی فرصت بدهید تا کم کم با این مسائل آشنا شوند و به زندگی متأهلی و ارتباطات جنسی عادت کنند. معمولاً دخترها در ابتدای ازدواج کمی حیا دارند، ولی پسرها در این زمینه مشکلی ندارند و کاملاً رفتارهای جنسی خود را ابراز می کنند. همچنین شما به علت ازدواج قبلی تان، آمادگی کامل تری نسبت به این مسائل دارید و باید به این همسرتان هم مهلت بدهید تا با شما هماهنگ شود. به شما توصیه می شود که عجله نکنید و اصرار نداشته باشید که به یکباره میزان زیادی از رابطه جنسی را با ایشان تجربه کنید؛ بلکه آرام آرام و به تدریج و از تماس های کم و معمولی (مثل نوازش دست ها) شروع کنید و به تدریج رابطه را شدت بدهید. اگر هم ایشان واکنش منفی نشان داد، شما صبر کنید و برخورد منفی نکنید و به ایشان فرصت بدهید. این ها در صورتی است که ازدواج شما تحمیلی نبوده باشد؛ چون در این صورت، قضیه فرق می کند. اگر ازدواج شما تحمیلی نبوده باشد، تا مدتی این حالت می تواند طبیعی باشد. در صورت استمرار این حالت تا مدتی غیر عادی و طولانی، مراجعه به مشاوری آگاه و با تجربه لازم است تا این مشکل احتمالی ریشه یابی شود و برای درمان آن اقدام شود. احتمال دارد که این حالتی که در همسر شما هست، به علت بلد نبودن مهارت های ارتباطی، بد فهمی های مذهبی، داشتن تصوری ناخوشایند از جنس مرد به سبب دیدن خشونت و زورگویی در مردان، یا شنیدن این موارد از دیگران، همچنین به علت مشکلات روحی و روانی در دوران کودکی، و یا عدم ترشح هورمون های خاص زنانه باشد که میل به ایجاد ارتباط با جنس مخالف را ایجاد می کند، باشد؛ ولی در هر صورت، مدت زمان سه ماه، زمان کمی است که بتوانیم این موارد را به همسر شما نسبت دهیم. در هر صورت، اگر هم مشکلی در بین باشد، با پیگیری در درمان، اکثر آن ها قابل حل است؛ اما بگذارید مدت بیش تری سپری شود و در صورت ادامه داشتن مشکل، به مشاور مراجعه و برای درمان اقدام کنید.
یک نکته قابل ذکر این که در دوران نامزدی (پس از خواندن صیغه عقد) داشتن رابطه های جنسی برای این دختر و پسر، آزاد و حلال است؛ اما بهتر است که آن مقدار از رابطه جنسی که طبق عرف و رسم جامعه ایرانی به بعد از عروسی موکول می شود، رعایت شود. رعایت این مسئله، به نفع هر دو طرف است؛ زیرا اگر در دوران عقد، کار به جدایی بکشد، پسر باید مهریه را به طور کامل بپردازد و دختر نیز چون دوشیزگی خود را از دست داده است، فرصت های زیادی را برای ازدواج بعدی از دست می دهد. بنابراین مطالب، دخول کردن در دوران عقد، کار درستی به نظر نمی رسد و اگر هم در ازدواج قبلی تان این کار را کرده اید، کارتان درست نبوده است و نباید این کار را در مورد این همسرتان نیز انجام دهید.
موفق باشید.
