سلام.من مدتیه دجار وسواس شدید در پاکی و نجاست شدم.بطوری که زندگیم رو بخطر انداخته.میخاستم منو راهنمایی کنید و حداقل برخی حدود پاکی و نجاست و پاک شدن رو بم بگید

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
بيمارى وسواس از يك طرف ناشى از اشتباه در فهم احكام دينى و ناشى از انحراف فكرى است، از طرف ديگر، اعمال و رفتارهاي تكرار شونده اي است كه متأسفانه به اين فكر غلط و انديشه باطل دامن زده و آن را به صورت يك عادت و بيماري در مي آورد.
براي رهايي از اين وضعيت، ابتدا بايد، شناخت خود را از احكام شرعي تصحيح كنيد و مسائل شرعي خود را از افراد آگاه و عالمان ديني و كارشناسان ديني بپرسيد و تنها به مقداري كه آنها مي گويند و يا در رساله هاي عمليه آمده عمل كنيد. به عنوان يك قاعده كلي، به لحاظ شرعي هر چيزي كه قبلا پاك بوده و يا اساساً نجاست آن براي ما محرز نيست، تا يقين به نجاست فعلي آن نداشته باشيم، پاك است و نبايد آن را نجس فرض كرد، زيرا مخالف شريعت و سيره معصومين(ع) است. اصولاً هر چيزي كه نمي دانيم و مطمئن نيستيم كه نجس شده و يا نجاستي به آن رسيده است؛ پاك است، زيرا اصل در اشياء بر پاكي و طهارت است و نجس بودن دليل صد در صد يقيني مي خواهد. باور بفرماييد كه ما در مسئله پاكي و نجاست مأمور به ظاهر هستيم و به واقع امر، مكلَّف و مأمور نيستيم بنابراين، اگر نجاست شيئي براي شخصي محرز نگردد، ولي در واقع آن چيز نجس باشد و خود فرد آن را نداند در اين جا آن فرد موظف است بر اساس ظاهر عمل كند و تكليفي بيش از اين ندارد. يقين بدانيد كه خدا بيش از اين از ما نخواسته است. ائمه اطهار(ع) هم اين گونه و بر اساس ظاهر عمل مي كردند حتي در روايتي، امام صادق(ع) وقتي مي خواست به دستشويي برود، مقداري آب به پايين لباس خود مي پاشيدند تا وقتي از دستشويي خارج شدند اگر رطوبتي در لباس خود ديدند و شك كردند كه آن رطوبت از ترشحات دستشويي است يا غيرآن، چون قبلاً لباس شان به رطوبت پاك آغشته شده بود، شك در نجاست رطوبت مشكوك كرده و حكم به طهارت آن مي كردند و با همان لباس نماز مي خواندند؛ در صورتي كه با وضع دستشويي هاي آن زمان و نبود آب لوله كشي و كاشي و سراميك، احتمال ترشح نجاست خيلي زياد بود، اما امام(ع) با اين شيوه به پيروانش ياد مي دهند كه خيلي سخت نگيرند و تنها از نجاست يقيني اجتناب كنند. امام خميني(ره) نيز در موقعي كه در «نوفل لوشاتو» بودند خانه اى اجاره كردند كه موكت داشت. حضرت امام وضو گرفت و پاهاى خود را شست و روى موكت راه رفت و در گوشه اى به نماز ايستاد. با اين كه حضرت امام اهل كتاب (يهودي، مسيحي و زرتشتي) را نجس مى دانستند، اين گونه رفتار مى كند. اين گونه برخورد امام در واقع عمل به حكم شرعي است.
بر شما نيز لازم است كه تنها بر اساس حكم شرعي عمل كنيد و جايي را كه يقين به نجاست نداريد، آب نكشيد و شيء نجس را نيز بيش از آنچه در رساله احكام بيان شده نشوييد. اگر با اين توضيحات، وسواس شما بر طرف نگردد در اين صورت، مي توان نتيجه گرفت كه بيماري وسواس تان شديد گرديده و براي درمان وسواس خود نياز به مداخله روانشناسانه زير نظر متخصصيني چون روانشناس باليني و روانپزشك مي باشد تا طي چندين جلسه، مراحل روان درماني و دارو درماني به اجرا گذاشته شود. اين را بدانيد خود درماني و يا هر گونه تعلل، مشكل را شديدتر و ريشه دار مي كند و روند درماني را سخت تر و طولاني مي گرداند، بهتر است با مراجعه حضوري به يك متخصص در زمينه وسواس، مشكل خود را به صورت اصولي حل نماييد و از شدت آن بكاهيد و به تدريج آن را بر طرف كنيد تا به زندگي عادي خود برگرديد.
موفق باشید.