وعده ظهور امام مهدی(ع) حقیقت دارد یا فقط برای امید آفرینی است؟

«موعود» و «داستان مصلح» در آخرالزمان، اصلی اساسی است. پیشینیان پیوسته آن را به یادها آورده اند. اکنون نیز پس از ظهور قرن ها در یادگارهای انسانهای قدیم آثاری هست که به ظهور مصلح کل بشارت می دهد. در کتاب ها و اثار زردشت دربارة آخرالزمان و ظهور موعود مطالب بسیاری آمده است.
در آیین های هندوان و کتاب های آنان نیز سخن از نجات دهنده و «موعود» آمده است. از جمله در کتاب «مهابهاراتا» در این باره گفته اند: همة ادیان معتقدند که در پایان هر دوره ای از تاریخ بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو به انحطاط می رود... و نمی تواند به خودی خود این سیرنزولی خاتمه یابد. پس ناچار روزی یک شخصیت معنوی بلند پایه که از مبدأ و الحام سرچشمه می گییرد، ظهور خواهد کرد و جهان را از ظلم و ستم نجات خواهد داد. در این مورد تعالیم هر دینی به صورت رمزی به حقایقی اشاره شده است که با معتقدات آیین های دیگر هماهنگی کامل دارد».(1)
در دین بودایی هم مسئلة انتظار مطرح است. در آثار دینی یهود و اسفار تورات و دیگر کتاب های انبیا همواره به «موعود» اشاره شده است. در آیین مسیحیت و کتاب های مقدس این آیین هم بشارت های بیشتر و روشن نتری دربارة موعود آخرالزمان رسیده است.
به دلیل همین حضور و بشارت ها در فرهنگ های گوناگون و در عقاید و کتاب های امت ها و ملت ها در یکی از زیارت های حضرت امام زمان (ع) آمده است: «السلام علی مهدی الأم؛ سلام بر مهدی که امت ها از او سخن گفته اند».(2)
پس مسئلة ظهور منجی عالم بشریت از روزگاران بس قدیم، از سده های پیش از ظهور اسلام مطرح بوده است و در کتاب های پیامبران و نوشته ها و آثار گوناگون بر جای ماندة از حکیمان و فرزانگان پیشین به ظهور منجی بزرگ جهانی در آخرالزمان تصریح اشاره شده است.(3)
مسئلة «مصلح کل» و ظهور حضرت امام عصر از مسلمات و قطعیات دین اسلام است و قضای حتمی پروردگار می باشد. همة فرقه های اسلامی معتقدند در آخرالزمان که تاریکی های ظلم و ستم جهان را فرا گرفته باشد، مردی از نسل حضرت علی و فاطمه علیهماالسلام ظهور می کند و عدالت جهانی را میان جهانیان می گستراند. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «اگر از عمر جهان یک روز باقی نماند، خداوند همان یک روز را چنان دراز کند تا مردی از اهل بیت من بیاید و جهان را پر از عدل و داد کند».(4) مسئلة مهدی و ظهور حضرتش منحصر به مذهب شیعه نیست، بلکه همة مذاهب اسلامی احادیث نبوی در این مورد را به حد تواتر نقل کرده و کتاب های فراوان در این موضوع نوشته اند. پس عقید ه به حضرت امام زمان علیه السلام یک اعتقاد مسلم و یقینی است و ظهور حضرت واقعیت است، نه صرف امید دادن. حضرت مهدی در 255 هجری در سامرا متولد شد و هم اکنون همة ما به برکت وجود نازنین و پر فیض آن بزرگوار از نعمات الهی بهره مند می شویم. هر وقت خدا مصلحت بداند و مردم جهان شایستگی و رشد و آمادگی داشته باشند، ظهور محقق خواهد شد. این که گفتیم شایستگی مردم بدین جهت است که خداوند یازده امام به مردم معرفی کرد و مردم همة آنان را به شهادت رساندند و وقتی بر خودشان هم ثابت شد که لیاقت زندگی در حضور معصوم را ندارند، خدا امام دوازدهم را از دید ه ها پنهان کرد تا هنگامی که مصلحت بداند. از این جا معلوم می شود که غیبت امام علیه السلام با عدالت الهی منافات ندارد، زیرا خدا امام را خلق و برای مردم معرفی فرمود، ولی مردم با کشتن یازده امام منع فیض نمودند. اگر امام دوازدهم غایب نمی گشت، به سرنوشت امامان گذشته گرفتار می شد.
پی نوشت ها :
1 – معارف اسلامی در جهان معاصر، ص 245.
2 – مفاتیح الجنان ، ص 1040 (زیارت صاحب الأمر (ع).
3 – خورشید مغرب، محمد رضا حکیمی ، ص 66 و 96.
4 – لطف الله صافی، منتخب الأثر ، ص 192 ، حدیث 4.