با سلام
آیا در قرآن آیه ای وجود دارد که بیان کننده این موضوع باشد که با پیامبر چگونه می توان همسایه شد ؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
راجع به پرسش شما در قرآن مجيد آيه اي به صراحت ذكر نشده است، ولي تنها آيه اي كه شايد به صورت كلي بتوان راجع به همسايه در قرآن آورد اين باشد:
في مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَليكٍ مُقْتَدِرٍ؛ (1) در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر
در اين كه خداوند جايگاه پرهيزگاران را وعده داده است كه هيچ گونه باطل و بيهودگى در آن راه ندارد، سراسر حق است و تمام وعدههاى خداوند در باره بهشت در آنجا عينيت پيدا مىكند و در جوار و قرب خدا است، همان چيزى كه از كلمه" عند" (نزد) استفاده مىشود كه اشاره به نهايت قرب و نزديكى و معنوى است نه جسمانى، آن هم نسبت به خداوندى كه هم مالك است و هم قادر، هر گونه نعمت و موهبتى در قبضه قدرت و در فرمان حكومت و مالكيت او است، و به همين دليل در پذيرايى اين ميهمانان گرامى فروگذار نخواهد كرد، و تنها خودش مىداند چه مواهبى براى آنها آماده ساخته است.
قابل توجه اين كه: در آيه قبل سخن از مواهب و پاداش هاى بهشتيان است نخست از مواهب مادى آنها كه باغهاى وسيع و نهرهاى جارى است سخن مىگويد، سپس در اين آيه از پاداش بزرگ معنوى آنها كه حضور در پيشگاه قرب مليك مقتدر است، تا انسان را مرحله به مرحله آماده كند، و روح او را به پرواز درآورد و در شور و نشاط فرو برد، به خصوص كه تعبيراتى همچون" مليك" و" مقتدر" و نيز" مقعد صدق" همگى دلالت بر دوام و بقاى اين حضور و قرب معنوى دارد. (2)
و پيامبر هم در بالاترين مرتبه تقوا و پرهيزگاري است و نزديك ترين فرد به همسايگي خداوند است و انسان پرهيزگار و با تقوا در آن جايگاه قرار مي گيرد و شايستگي همسايگي با خداوند را پيدا مي كند.
و بيان اين روايت هم جهت تكميل اين پاسخ شايد لازم باشد:
روى عمرو بن شمر، عن جابر الجعفي، عن أبي جعفر (ع)، قال: «من قرأ المسبحات كلها قبل أن ينام لم يمت حتى يدرك القائم (ع)، و إن مات كان في جوار رسول الله (ص) : (3 ) امام باقر (ع) فرمود:" كسى كه" مسبحات" (مسبحات سورههايى است كه با" سبح للَّه" يا" يسبح للَّه" آغاز مىشود و آن پنج سوره است: سوره هاي حديد، حشر، صف، جمعه و تغابن) را بخواند از دنيا نمىرود تا حضرت مهدى (ع) را درك كند، و اگر قبلا از دنيا برود در جهان ديگر در همسايگى رسول خدا (ص) خواهد بود.
پي نوشت:
1. قمر(54) آيه 55.
2. مكارم شيرازي ناصر، تفسير نمونه، ناشر دار الكتب الإسلامية، تهران، 1374 ش، نوبت اول، ج23، ص80.
3. طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ناشر انتشارات ناصر خسرو، تهران، 1372 ش، نوبت سوم، ج9، ص 345.
