سلام.من خانمی هستم ۲۳ ساله.مدت ۲ ساله که دچار وسواس شدم.اوایل مدام حس میکردم ادرار از من خارج میشه و به سختی نماز میخوندم و مدام لباس زیرمو عوض میکردم.تا اینکه به فکرم رسید به جای عوض کردن لباس از چندلایه دسمال کاغذی استفاده کنم و هربار که دسمال نجس شد عوضشون کنم که بعد از مدتی باعث ایجاد قارچ پوستی در ان ناحیه شد.از طرفی توالت رفتن من طولانی بود چون مدام ابکشی میکردم و مایعات هم کم میخوردم تا احتیاج به توالت پیدا نکنم.در نتیجه دچار عفونت مجاری ادراری شدم .به علاوه بخاطر اینکه مدت طولانی در توالت مینشستم دچار افتادگی مثانه نیز شدم .اکنون واقعا دچار بی اختیاری ادرار و تکرر ادرار ناشی از این دو بیماری شده ام که بدلیل تغییرات هورمونی زمان حیض این حالت دو روز قبل از شروع حیض تشدید میشه.البته هنوز هم بخشی از بی اختیاری ادراری من ناشی از وسواس فکریست و ان را تشدید میکند.تحت نظر پزشک دارو مصرف کردم که عفونت من کمی بهبود یافت اما افتادگی مثانه به راحتی درمان نمیشه.من بارها وضو میگیرم و نماز میخونم تا بالاخره یک بار ادرار از من خارج نشه و نمازم درست باشه.البته با عصبانیت و از روی اجبار نماز میخونم.به هیچ وجه حضور خدا رو حس نمیکنم.با اصل نماز مشکل پیدا کردم.چرا باید اینقدر زجر بکشم؟همه ناراحتی من بخاطر نمازه.چون نیاز به طهارت داره.همه انها به کنار.تازه وقتی شروع میکنم به نماز خوندن چنان استرسی بر من غلبه میکنه که اصلا نمیتونم کلمات رو درست ادا کنم و مدام نفسم بند میاد و کلمات رو تکه تکه ادا میکنم.تلفظ عربی به کنار .من حتی نمیتونم قرائت درست داشته باشم.ولی به محض تموم شدن نماز با تلفظ کامل عربی مثل بلبل میخونم!مثلا ده بار بسم الله الرحمن الرحیم میگم تا یکیش درست از اب دربیاد.بعد از اینکه بارها نمازمو شکوندم و خوندم موقعی که دیگه نمازم رو درست دارم میخونم استرس یا بیماری باعث میشه ادرار از من خارج بشه و تمام زحماتم به هدر میره.به خاطر همین نماز صبح رو قضا میخونم.چون نیم ساعت توالت هستم و تا چند بار وضو بگیرم و چند بار نماز بخونم افتاب طلوع کرده. پس دیگه قید نماز صبح رو زدم و ظهرها میخونمش.از طرفی چون دیگه نمیتونم از دسمال توالت برای جلوگیری از نجس شدن لباس زیرم استفاده کنم و رغبتی برای عوض کردن لباس زیرم ندارم تمام نمازهامو یه جا میخونم.واقعا دیگه دلم نمیخواد واسه نماز خودمو به دردسر بندازم و لباسمو عوض کنم.به شدت افسرده شده ام و فقط بخاطر نماز مهمونی و مسافرت نمیرم.چون مدام لباس زیرم نجس میشه و من خسته شدم از اینکه قبل از نماز لباسمو عوض کنم.منم دلم میخواد مثل مردم وقت نماز سریع برم توالت و وضو بگیرم و نماز بخونم و نمازو توالت رفتنم ساعتها طول نکشه. دائم به خدا بد وبیراه میگم.هر بار که نمازمو میشکونم از ناراحتی چندتا مژه و ابروم رو میکنم و خیلی صورتم زشت میشه.از طرفی همسر من اهل طهارت نیست و برای اینکه من رو مثل خودش کنه تمام وسایل منزل اعم از موکت و چادر نماز و دستگیره درها و یخچال و گاز ولباسها و مهرو قران و بالشت و رخت خواب و.... رو نجس کرده تا دیگه منم مثل خودش بشم.یه روز اشغالهای نجس و خونی توالت رو تیکه تیکه و یه کم خیس کرد و همه جا روباهاش نجس کرد و هر بار هم که به هر دلیل بی ربطی عصبی میشه همین کار رو میکنه .حتی هروسایل خوراکی و غذاها رو با دست نجس کثیف میکنه .البته همین کارهای اون باعث ایجاد وسواس در من شده.حتی موبایلم هم نجسه.نمیتونم به چیزی با دست خیس دست بزنم و از این وضع خسته شدم.منم دلم میخواد مثل مردم با همون لباس خونه نماز بخونم و لباس زیرمو به فاصله دوتا حموم عوض کنم و با دست خیس به وسایل بزنم و نگران این نباشم که نکنه موهام خیس باشه و سرم رو بالش نذارم و مواظب باشم با لباس خیس تو رخت خواب نرم.شوهرم عمدا من رو خیس میکنه و اگر مثل خودش نباشم کتک هم میخورم.من به این نتیجه رسیدم که اگر نمازنخونم شوهرداریم بهتره.یا اصلا با همه این نجاسات وغلط غلوط نماز بخونم ولی مسافرت و مهمونی برم و از خدا بدم نیاد و شوهرداری هم کنم.از طرفی تا دو ماهه دیگه قراره برم انگلیس زندگی کنم.میترسم با وضعی که من دارم و اونجا داره دووم نیارم و قید همه چیز رو بزنم.لطفا خط به خط متن رو با دقت بخونید و برای مشکلاتم راه حل بدید
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
مسئله تكرر ادرار شما از دو حالت خارج نيست:
1. يا اينكه در اثر وسواس فكري است، و اصلا واقعيتي ندارد، كه در اين صورت، حكمش مشخص است كه شما بايد يك نماز بخوانيد و به فكرهاي بيخودي اي كه به ذهنتان مي آيد اعتنايي نكنيد.
2. يا اينكه واقعا ادرار از شما خارج مي شود، كه در اين صورت هم شما بايد دقت داشته باشيد كه احكام كساني كه از آنها به طور مكرر ادرار خارج مي شود با احكام افراد معمولي در مورد نماز خواندن فرق مي كند. اين افراد بايد براي هر نمازشان يك وضو بگيرند و نمازشان را بخوانند، اگر در طول نماز، ادرار هم از آنها خارج شود اشكال ندارد و نمازشان صحيح است، لذا نبايد چند بار وضو بگيريد و چند بار نماز بخوانيد، بلكه وظيفه شرعي شما اين است كه براي هر نماز، فقط يك بار وضو بگيريد و يك بار نماز بخوانيد. در مورد اين مسئله شرعي شما و نحوه نماز خواندنتان و نجاست بدن و لباستان در هنگام نماز، جزئيات بيشتري وجود دارد كه براي اينكه دقيقا وظيفه شرعي اتان را در اين مورد بدانيد با دفتر مرجع تقليدتان در شهر خودتان، يا در شهر قم تماس بگيريد، يا اينكه با شماره 096400 با قسمت احكام مركز پاسخگويي به سوالات ديني تماس بگيريد. به هر حال به آن سختي اي كه شما فكر كرده ايد و انجام مي دهيد نيست، بلكه وظيفه شرعي شما راحت تر از اين كاري است كه الان انجام مي دهيد. همين كارها را كرده ايد كه از نماز و اين جور چيزها بدتان آمده است، شما كاري كه از نظر شرعي وظيفه اتان است را انجام نمي دهيد و به وسواس خودتان عمل مي كنيد، و خودتان را دچار اضطراب و سختي مي كنيد، بعد از دست خدا ناراحت مي شويد و بد و بيراه مي گوييد.
خيلي واضح است كه شما دچار اضطراب شديدي هستيد، و كندن ابرو و مژه و عدم توانايي براي تلفظ كلمات درهنگام نماز و خيلي مسائل ديگر، همه به خاطر اضطراب بالايي است كه داريد. شما حتما بايد به يك روان شناس و روان پزشك مراجعه كنيد و از تكنيك هاي درمان اضطراب استفاده كنيد، و چون كه اضطرابتان خيلي بالاست بايد با تجويز روان پزشك از دارو هم استفاده كنيد.
در مورد شوهرتان و رفتارش با شما، احتمال دارد كه به خاطر افراط شما در مسئله طهارت و نجاست، اين كارها را مي كند، حالا يا از روي لجبازي اين كار را مي كند، و يا اينكه به تصور خودش مي خواهد با اين كار، حساسيت شما را كاهش دهد تا شما از اين حالت افراطي، برگرديد. در اين مورد اگر صحبت كردن خودتان با او فايده اي ندارد بايد به او پيشنهاد بدهيد كه با همديگر به يك روان شناس مراجعه كنيد و در مورد وسواس شما، به شما كمك كند. اگر به يك روان شناس مراجعه كنيد به شوهر شما هم گوشزد خواهد كرد كه نبايد اين كارها را مرتكب شود. هم چنين اگر در اطرافيانتان كسي را مي شناسيد كه بر روي شوهرتان نفوذ دارد مي توانيد از او بخواهيد كه با شوهرتان در اين مورد صحبت كند.
اينكه بخواهيد نماز را ترك كنيد كار اشتباهي است، حتي اگر نماز را هم ترك كنيد مشكلتان حل نمي شود، و شايد در مورد ترك نماز، عذاب وجدان هم بگيريد، و مشكلتان بيشتر هم شود، شما بايد وسواستان را درمان كنيد. ميزان وسواس شما زياد است، لذا نمي شود با دو سه راهكار معمولي، و به صورت غير حضوري به درمان آن اقدام كرد، و حتي اگر به يك روان شناس هم مراجعه كنيد با يكي دو جلسه، مشكل شما حل نمي شود. بنابراين تنها كاري كه مي تواند شما را از اين مسئله رها كند مراجعه شما به يك روان شناس و روان پزشك است. تا اضطراب بالاي شما درمان نشود براي وسواستان هم نمي شود كاري كرد. اگر وسواس فكري شما در مورد تكرر ادرار رفع شود خيلي از وسواس هاي عملي شما هم از بين مي رود. هم چنين افسردگي شما هم در اثر وسواس و اضطراب شديدتان است، و درمان آن هم به درمان وسواس و اضطرابتان بستگي دارد. حتما قبل از اينكه براي زندگي به كشور ديگري مسافرت كنيد به روان شناس مراجعه كنيد، چون وسواس شما وسواسي است كه به مسائل مذهبي مربوط مي شود و روان شناسان در كشورهاي غير مسلمان، در مورد اين چيزها اطلاعي ندارند و نمي توانند به شما كمكي كنند.
در مورد وسواس مي توانيد كتابهاي زير را مطالعه كنيد:
كتاب "وسواس، پيدايش، رشد، علاج" تأليف مرحوم مصطفى زمانى، انتشارات "مهدي يار"، قم
كتاب "چهل حديث" امام خميني، قسمت وسواس آن.
كتاب "اخلاق در خانه" آيت الله مظاهري، قسمت وسواس آن.
كتاب"وسواس شناخت و راههاي درمان" نوشته علي محمد حيدري نراقي، انتشارات "ميثم تمار"
كتاب "شفاي وسواس" نوشته علي اسلامي نسب و فرحناز قربان پور، انتشارات "شفا بخش"
موفق باشید.
