الایمان قید الفتک

با سلام و سپاس از ارتباط شما پرسشگر گرامی با مرکز ملي پاسخگويي به سوالات ديني.
این روایت به نقل از عباس بن عبد المطلب، مسلم بن عقیل و امام صادق در مجامع روایی وارد شده و فقیهان بزرگ در کتب فقهی خود به این روایت استناد کرده اند.
در کافی به شرح زیر نقل شده است:
عن أبي الصباح الكناني قال : قلت لأبي عبد الله عليه السلام : إن لنا جارا من همدان يقال له : الجعد ابن عبد الله و هو يجلس إلينا فنذكر عليا أمير المؤمنين عليه السلام و فضله فيقع فيه أفتأذن لي فيه ؟ فقال لي : يا أبا الصباح أفكنت فاعلا ؟ فقلت : إي والله لئن أذنت لي فيه لأرصدنه فإذا صار فيها اقتحمت عليه بسيفي فخبطته حتى أقتله ، قال : فقال : يا أبا الصباح هذا الفتك و قد نهى رسول الله صلى الله عليه و آله عن الفتك يا أبا الصباح إن الاسلام قيد الفتك و لكن دعه فستكفي؛ (1)
ابی الصباح کنانی گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم که ما را در همدان همسایه ای است که نسبت به امیر مؤمنان جسارت می کند. آیا اجازه می دهی حساب او را برسم ؟
امام فرمود: این کار را می کنی؟
گفتم: اگر اجازه دهی، به کمین او می نشینم و در وقت مناسب با شمشیر بر او می تازم و کارش را تمام می کنم.
امام فرمود: ای ابا صباح! این "فتک" (ترور)است و رسول خدا از "فتک" نهی کرده است. ای اباصباح! اسلام قید "فتک" است. آن فرد را واگذار که خدا کفایتش خواهد کرد.
بنا بر نقل تاریخ ، مسلم بن عقیل هم زمانی که امکان کشتن غافلگیرانه ابن زیاد برایش پیش آمد، با یادآوری این حدیث نبوی ، از کشتن او چشم پوشید. (2)
این روایت را هم محدثان در کتب حدیثی نقل کرده اند؛ هم فقیهان در کتب فقهی به آن استناد کرده اند . این نشان از آن دارد که آن را صحیح شمرده اند.
البته در این که حدیث دلالت بر حرمت دارد یا کراهت و ... ، بحث فراوان است که باید به کتب مفصل فقهی مراجعه شود.
پی نوشت ها:
1.کلینی، كافي، تهران، اسلامیه ، 1374 ش ، ج 7 ، ص 375.
2. سید محسن امین، لواعج الأشجان، قم ، بصیرتی، 1321ش، ص 251.