بدون اجازه ی پدر می شه صیغه ی محرمیت خوند؟

سلام من یه پسر 23 ساله و دانشجو هستم. مدتیه که با دختر خانمی آشنا شدم که از هر لحاظ زن ایده آله منه.قبل از آشنایی با ایشون هیچ هدف مشخصی برای زندگیم نداشتم. از درس و کار بیزار بودم و مثل همه ی جوونای هم سن و سال خودم فقط به فکر رفیق بازی و خوشگذرونی بودم. ولی آشنایی با ایشون زندگیمو از این رو به اون رو کرد. ازم خواست که رفیق بازی رو کنار بذارم و برم سر کار. به خاطرش همه چیزو تعطیل کردم و چسبیدم به کار.قبل از آشنایی با ایشون نماز و روزه می گرفتم ولی تو خوندن نماز کمی تنبل بودم. گاهی می خوندم و گاهی نه. گفت باید نمازاتو سر وقت بخونی . به خاطرش عابد و مومن شدم.گفت من از آدمای بی سواد خوشم نمی یاد. همیشه آرزو داشتم شوهر آیندم تحصیل کرده باشه. اگه منو دوست داری برو دانشگاه و درست رو ادامه بده.منی که از درس خوندن گریزون بودم بخاطرش اون قدر درس خوندم که همون سال اول, دانشگاه سراسری قبول شدم.حالا یه آدم دیگه ای شدم. واسه زندگیم هدف دارم و هدفم هم رسیدن به این دختر خانمه. اون قدر دوستش دارم که واسه ازدواج باهاش بی طاقتم و می دونم اونم منو خیلی دوست داره. ولی خانواده ی این دختر خانم خیلی سخت گیر هستند.از اون جایی که تمام خواستگار های ایشون دکتر و مهندس هستند اگه بدونن من دانشجو هستم محاله با ازدواج ما موافقت کنند. از طرفی خود من هم فعلا شرایط ازدواج ندارم. پدرم رو در 6 سالگی از دست دادم و خانوادم نمی تونن واسه ازدواجم بهم کمک مالی کنند. مجبورم خودم چند سالی کار کنم و پول جمع کنم تا بتونم به خاستگاری ایشون برم.ولی این دختر خانم به من قول داده که تا وقتی درسم تموم می شه و کمی پول پس انداز می کنم منتظرم بمونه.به خدا قسم اگه بهش برسم هر کاری می کنم که خوشبختش کنم . با اینکه هم خودش هم من می دونیم که قصدمون از این رابطه فقط ازدواجه ولی بازم این خانم مرتب بهونه گیری میکنه می ترسه که نکنه با هم بودنمون گناه باشه.اون قدر این حرفا رو زد تا منم ته دلم خالی شد که نکنه واقعا داریم گناه می کنیم ؟ میگه باید تا وقت ازدواج از هم دور بمونیم تا خدانکرده گناهی مرتکب نشیم ولی هر دومون می دونیم که طاقت دوری از هم دیگرو نداریم. من نمی تونم حتی یه ثانیه ازش دور بمونم و خودش هم همین حسو داره ولی میگه چاره ای نیست ! مجبوریم ! اگه این کارو نکنیم خدا ازمون رو بر می گردونه. یه مدت این کارو کردیم و زندگی واسه هر جفتمون جهنم شده بود.تجربه ی خیلی تلخی بود واسه همین نتونستیم تحمل کنیم.آخرش تصمیم گرفتیم تا وقتی شرایط برای ازدواجمون محیا شد یه جوری با هم محرم بشیم ولی بهمون گفتن واسه خوندن صیغه ی محرمیت رضایت پدر شرطه ! آخه اگه پدرش راضی می شد که همین الان عقدش می کردم ! چرا صیغه ؟! شما بگید ما باید چکار کنیم ؟ نیت هر دوی ما از با هم بودن فقط ازدواجه ولی ای کاش خانواده ها کمی انصاف داشتند. البته من به پدرش حق می دم ولی به خدا همه ی تلاشمو می کنم تا اون چیزی بشم که خانوادش می خوان. ولی این کار چند سالی طول می کشه ما چکار کنیم که هم با هم بمونیم و هم گناهی مرتکب نشیم ؟ حتما باید اجازه ی پدر واسه صیغه باشه؟ یعنی نمی شه کاریش کرد ؟ آخه به خدا خیلی ظلمه. تو رو خدا منو راهنمایی کنید من چکار کنم که هم این دختر خانم رو داشته باشم هم رضایت خدا رو ؟ مرسی